வாசு, " கோமதி ... நீ பண்றது உனக்கே நல்லா இருக்கா? கொஞ்சமாவது யோசியேன்; சுகந்தி யாரு ? என் அக்கா மகள் தானே; அதுவும் குழந்தை தானே;
கோமதி, "வாசு , நீங்க என்னை அப்படி பார்க்காதீங்க ; நீங்க யோசித்து பாருங்க ; நான் யாருக்காக இப்படி பேசுறேன்; நமக்காக தானே ; நமக்கும் ஒரு குழந்தை வேணும் தானே;
வாசு, "அதுக்காக என் அக்காவுக்கு நான் உதவி செய்வதை தடுக்கும் உரிமை உனக்கு கிடையாது" ;
கோமதி" இத்தனை நாள் நீங்க செய்றதை வேடிக்கை தானே பார்த்தேன்; ஏதாவது சொன்னேனா ";
இப்படியே மறுபடியும், மறுபடியும் , இருக்கறத எல்லாம் கொட்டி தீர்த்துட்டால் நான் பார்த்துட்டு சும்மா இருக்க மாட்டேன்"; கத்தும் அவளை என்ன செய்வது என்

மேலும்

உழைத்துக் களைத்த கதிரவனும் இளைப்பாறத்தான்
பெண்மையின் மென்மைக்குள் மறைந்திருப்பான்
இரவென்ற போர்வைக்குள்.....!

மேலும்

உழைத்துக் களைத்த கதிரவனும் இளைப்பாறத்தான்
பெண்மையின் மென்மைக்குள் மறைந்திருப்பான்
இரவென்ற போர்வைக்குள்.....!

மேலும்

செவ்விதழ் மொழி பேசும் ஐந்து மடல் ஓவியம்......

மேலும்

விழிகள் பேசிய மொழிகள் யாவும்
இனி இதழ்கள் படிக்கும் காவியம் ஆகும்........

தேடலின் நாட்கள் யாவும்
இனி ஊடலின் நாட்கள் ஆகும்.........

நெற்றியில் இட்ட திலகமும்
இங்கு உன்னோடு உரிமைக்கொள்ளும்........

என் கூந்தலில் சூடிய மலரும்
இனி உன் ஆடையின் மணமாய் வீசும்.........

எந்தன் முகவரி இங்கு
உந்தன் நிழல் சொல்லும்........

மேலும்

தேன் அவள் இதழ்
தேவதையின் மகள்......

பூ அவள் உடல்
பூவிதழின் மடல்.......

என்றெல்லாம் அவள் சிலைஅழகை பறைசாற்ற
வார்த்தைகள் துள்ளி எழுகின்றன -ஆனால்
என் செய்வது இயற்கையையும் தாண்டிய அவள் சிலை அழகை வர்ணிக்க
மொழிகளும் நாணம் கொண்டு வார்த்தைகளைத்
தழுவுகிறது.........

மேலும்

கருமை நிற மதியோ அவள்....!
என் கருப்பு வண்ணக் கவியும் அவள்.....!

மைதீட்டாக் கரு மைவிழியாள் பேசும் மொழிகள் தான் எத்தனையோ.....
காந்தம் தான் அவள் மொழி எனக்கு....., மை விழி எனக்கு......

சிற்றிடையோ...! மெல்லிடையோ...!
அதில் தாளமீட்டும் கருங்கூந்தல்... ...
கம்பன் மறந்த கவியோ.....!

இதழ் உதிர்க்கும் புன்னகைக்குள் மழலை முகம் மறைத்துவைப்பாள்.....
சுட்டெரிக்கும் சூரியனையும் சிலநேரம் விழிகளுக்குள் காட்டிநிற்பாள்.....

எத்தனைதான் அவள் அழகம்மா....!
சொற்களும் சொக்கித்தான் நிற்குதம்மா.....
இணையில்லா பேரழகே....! பைங்கிளியாள் என்னழகே....!

மேலும்

கலையோடு ஒப்பிட்டால் நீயொரு ஓவியம்
சிலையோடு ஒப்பிட்டால் பல்லவனின் சிற்பம்
அலையோடு கவிபாடும் கூந்தலோர் அந்திராகம்
விலையில்லா நித்திலம் விளைநிலம்உன் புன்னகையோ !

---------கலிவிருத்தம்

கலையோடு ஒப்பிட்டால் பெண்ணோ வியம்நீ
சிலையோடு ஒப்பிட்டால் பல்லவச் சிற்பம்
அலையோடு பாடுமுன் கூந்தலந்தி ராகம்
விலையிலாமுத் தோபுன்ன கை !

----ஒரு விகற்ப இன்னிசை வெண்பா

மேலும்

கருமை நிற மதியோ அவள்....!
என் கருப்பு வண்ணக் கவியும் அவள்.....!

மைதீட்டாக் கரு மைவிழியாள் பேசும் மொழிகள் தான் எத்தனையோ.....
காந்தம் தான் அவள் மொழி எனக்கு....., மை விழி எனக்கு......

சிற்றிடையோ...! மெல்லிடையோ...!
அதில் தாளமீட்டும் கருங்கூந்தல்... ...
கம்பன் மறந்த கவியோ.....!

இதழ் உதிர்க்கும் புன்னகைக்குள் மழலை முகம் மறைத்துவைப்பாள்.....
சுட்டெரிக்கும் சூரியனையும் சிலநேரம் விழிகளுக்குள் காட்டிநிற்பாள்.....

எத்தனைதான் அவள் அழகம்மா....!
சொற்களும் சொக்கித்தான் நிற்குதம்மா.....
இணையில்லா பேரழகே....! பைங்கிளியாள் என்னழகே....!

மேலும்

என் உணர்வுகளின் இலக்கியமே.....
என்னில் பூத்த காதல் கவிஅமுதே.....

மாதம் பத்து சுமந்தாலே தாய்மை எனும் உலகம்
நானோ இங்கு உன் நினைவுகளை சுமக்கும் தாயும் ஆனேன்......

என் உணர்வுகள் அனைத்திற்கும் நீயே கருவாக......
நானும் இங்கு தாயுமானேன்........

கார்மேகக் கண்ணன் களிப்பெடுக்க...
வானமகள் வண்ணக்கோலமிட்டு
காவிரியும் இங்கு காதல் கொண்டால்
மண்ணின் மனம் கொண்டு முத்துகுளிக்க.......

அதுபோலத்தான் எந்தன் காதலும்
உந்தன் நினைவுகள் என்னில் முத்துக்குளித்திடவே....
எந்தன் உணர்வுகள் உன்னை கருவாக என்நெஞ்சில் சுமக்கிறது.......

விந்தும் இல்லா விந்தையாக...
என்னில் உதித்த காதல் கருவே......
எ

மேலும்

வயது முப்பத்து எட்டை கடந்தாயிற்று ,
குருதியின் வேகம் குறைந்தாயிற்று,
இளமை பருவமோ இறுதியாயிற்று,
சிந்தையில் கொஞ்சம் தெளிவாயிற்று ,
வாழ்க்கையின் பாதியோ முடிந்தாயிற்று ,
தேடிய பாதையோ தொடர்ச்சியாயிற்று ,
மூப்பினை உணர்ந்திட முடி நரை கூடிற்று ,
தூரத்து காட்சிகள் திரைபோட ,
மூக்குக்கண்ணாடி அணிந்தாயிற்று,
பொருள் தேடலிலே காலங்கள் இறந்தாயிற்று,
சுகபோக பொருள்களாலே உடல் சோர்வாயிற்று ,
வாழ்க்கைமுறை மாற்றத்தால் வாழ்வியல் நோய் சேர்ந்தாயிற்று.

பால்குடி பருவகால ஞாபக சாத்தியமற்று ...
பாலர்பள்ளி ஞாபகங்கள் வந்தோடிற்று ,
ஒருசில சூழல்கள் கடக்கும்போது
அதை ஒத்த ஞாபகங்கள் வாசனைபோல் குறுக்கிடாயிற்ற

மேலும்