இந்த நொடிகளில் நீங்கள்
அழுதீர்களா? சிரித்தீர்களா?

நான் இந்த ஆடையை
அணியும்போது
நீங்கள்
எப்படி கலங்குவீர்களோ..
அதைவிட இரட்டிப்பாக
உங்களுக்கு அணிவிக்கும்போது
நான் கலங்கி நின்றேன்..!

மகிழ்ச்சியை மறைக்க
மனம் இல்லை..
ஆனாலும்
காட்டிக்கொள்ள
நீங்கள்
தயாராக இல்லை..

மறந்து போய் நின்றீரோ?
கண்ணாடி முன்..?
விம்பமாய் தென்பட்ட
உங்களை இரசித்தேன்..!
உங்கள் மன மகிழ்வை...
இரசித்தேன்..
கூடவே
உங்கள் விழிகளில் ததும்பிய
கண்ணீரையும்
ஆழமாக இரசித்தேன்!
கண்ணாடியே..
நன்றிகள் ஆயிரம் சொல்வேன்..

சாதித்த களிப்பு!
சிரிக்க வேண்டுமென்ற தவிப்பு!
அழ வேண்டுமென்ற முனைப்பு..
உங்களை வணங்க வந்த

மேலும்

கணவன் ;
உன் முகத்தை பார்த்து
எத்தனை வருடங்கள்
ஆகிவிட்டது...
உணவில் உப்பு காரம்
குறைந்தாலும்
உன் கையால் சமைத்து
நீ ஊட்டி விடும் போது
எந்த குறையும்
தெரியாமல்
போகுமே??

கட்டில் இன்பம்
நீ தரவில்லை
என்று நம்
உறவையே
அறுத்தேறிந்தேன்...
அதன் பின்
அனாதையாய்
நான் வாழ்ந்த போது
உன் அன்புக்கு
நான் ஏங்கிய ஏக்கம்
எனக்குமட்டுமே
தெரியும்

உயிரே..
மயிர் நரைத்தாலும்
என் உயிர் உன்னையே
நினைத்து வாழுது...
ஆண் கர்வம் பார்த்து
வாழ்க்கையை தொலைத்த
ஏமாளியாக நிற்கிறேன்
உன் முன்....

உன்னை கண்டவுடன்
ஓடி வந்து கட்டி
அணைக்க எனக்கும்
ஆசைதான்
ஆனால் நீ அணிந்திருக்கும்
காவி உடை
என்னை

மேலும்

மேடு பள்ளம் உள்ளதுதான் வாழ்க்கையாம்!!
வாழ்கை முழுதும் மேடாகிவிட்டால்,
மேல்மூச்சு கீழ்மூச்சு வாங்க முன்னேறலாம்!!
அதுவே
வாழ்கை முழுதும் பள்ளமாகிவிட்டால்
சுலபமாக சரிக்கிக்கொண்டே முன்னேறலாம்!!

ஆனால்..
என் வாழ்கை முழுதும்
குழியாகவே தென்படுகின்றனவே!!

ஒவ்வொன்றும்..
பாதாளக் குழிகள்!!
அவற்றில் தவறி விழுகிறேன்..
மீண்டும் எழுகிறேன்..
மீண்டும் விழுகிறேன்..
மீண்டும் எழுகிறேன்..
மீண்டும் விழுகிறேன்..
மீண்டும் எழுகிறேன்..
இறுதியில்..
நொந்துப் போகிறேன்!!

எவனோ ஒரு பாதாசாரி...
என் வாழ்கை முகவரியை,
விதியிடம் சொல்லிவிட்டானோ?
என் தலை எழுத்தையே வந்து தட்டுகின்றதே?

பல நேரம் நினைத்ததுண்

மேலும்

வாழ்க்கை எனும்
பாய்மரப்படகில்
எதிர்பார்ப்புகளை தாங்கி
கவலைகளை கிழித்து
பயணத்துக்கொண்டிருக்க
எங்கிருந்தோ வீசிய
விஷமேறிய
நச்சுமன கழிவுகளின்
நாற்றம் ஏந்திய
பொருளாதார சூறாவளியில் என்
பொருளும் களவுப்போனது
தாரமும் கனவானது.

என் ஏணி
முதுகில் ஏறி
தாவி குதித்து
கப்பல் வாழ்க்கையில்
சொகுசாய் பயணிப்போர்
ஏளனப் பார்வையோ அல்லது
பரிதாப பார்வையோ
கொள்ளிக்கண்ணில்
தெளித்து
வீசும்போது
அவமானங்கள்
அமிலங்களாய்
இருதயத்தை
கருக்கிவிடுகிறது.

கப்பல்வாசிகளே..!
நானும் உங்களைப்போல
சுகவாசிதான்
சில நாட்களுக்குமுன்
துரோக முட்கள்
என் நெஞ்சில் குத்தி
என் செல்வங்களை
என்னிடமிருந்து பீறிட்டு

மேலும்

கணவன் ;
உன் முகத்தை பார்த்து
எத்தனை வருடங்கள்
ஆகிவிட்டது...
உணவில் உப்பு காரம்
குறைந்தாலும்
உன் கையால் சமைத்து
நீ ஊட்டி விடும் போது
எந்த குறையும்
தெரியாமல்
போகுமே??

கட்டில் இன்பம்
நீ தரவில்லை
என்று நம்
உறவையே
அறுத்தேறிந்தேன்...
அதன் பின்
அனாதையாய்
நான் வாழ்ந்த போது
உன் அன்புக்கு
நான் ஏங்கிய ஏக்கம்
எனக்குமட்டுமே
தெரியும்

உயிரே..
மயிர் நரைத்தாலும்
என் உயிர் உன்னையே
நினைத்து வாழுது...
ஆண் கர்வம் பார்த்து
வாழ்க்கையை தொலைத்த
ஏமாளியாக நிற்கிறேன்
உன் முன்....

உன்னை கண்டவுடன்
ஓடி வந்து கட்டி
அணைக்க எனக்கும்
ஆசைதான்
ஆனால் நீ அணிந்திருக்கும்
காவி உடை
என்னை

மேலும்

கணவன் ;
உன் முகத்தை பார்த்து
எத்தனை வருடங்கள்
ஆகிவிட்டது...
உணவில் உப்பு காரம்
குறைந்தாலும்
உன் கையால் சமைத்து
நீ ஊட்டி விடும் போது
எந்த குறையும்
தெரியாமல்
போகுமே??

கட்டில் இன்பம்
நீ தரவில்லை
என்று நம்
உறவையே
அறுத்தேறிந்தேன்...
அதன் பின்
அனாதையாய்
நான் வாழ்ந்த போது
உன் அன்புக்கு
நான் ஏங்கிய ஏக்கம்
எனக்குமட்டுமே
தெரியும்

உயிரே..
மயிர் நரைத்தாலும்
என் உயிர் உன்னையே
நினைத்து வாழுது...
ஆண் கர்வம் பார்த்து
வாழ்க்கையை தொலைத்த
ஏமாளியாக நிற்கிறேன்
உன் முன்....

உன்னை கண்டவுடன்
ஓடி வந்து கட்டி
அணைக்க எனக்கும்
ஆசைதான்
ஆனால் நீ அணிந்திருக்கும்
காவி உடை
என்னை

மேலும்

உன்னை மறப்பதற்கான
துரித பணியில்
துள்ளியமாய் செயல்படும்
இதயம்..!!

மறந்துவிட்டதாய்..
மரணித்துக்கொண்ட
உணர்வுகளின் பிதற்றல்
ஒருப்பக்கம்!

காதல் என்றாலே
காதடைத்துக்கொண்டு
காணாமல் போகும் கனவுகள்..
கண்ணீருக்கிடையில்
கரவோசம் எழுப்புகின்றன!

உயிரடங்குச் சட்டத்தின் கீழ்
உறங்கிக்கொண்டிருக்கும்
உள்ளச்சிறையை..
உன்னைப்பற்றிய நினைவுகளால்
உரசிச் செல்லும் தென்றல்
உசிப்பிவிட்டு ஊர்வலம் போகின்றது!

நழுவிச்செல்லா உன் நினைவையும்,
நாமாகிப்போன நாட்களையும்,
நகைத்துக்கொண்டே நகரச்செய்கின்றன
நாள்தோறும் நாட்காட்டிகள்!-அவற்றை
கிழித்தெரிகையில் கிழிஞ்சல்களுக்கிடையே
கிழறியெழும் கீர்த்தன

மேலும்

கரு கருன்னு கருத்தாட
வானம் உடுத்தும்போது 
கிறுக்கி மனசு தனித்தபோது 
குறு குறுன்னு
உருண்ட கண்ணு
உன்னை தேடுது.
 
பித்து பித்து
பித்தம் தனிக்க 
உத்தமி தேகத்த
உடுத்து அள்ளி 
முத்த சூட்டில்
பழுத்துபோறேன்
மூச்சு உரசிட. 

ஆசைய பூட்டல 
நீ ஏன் சாவி தேடுற. 
  
ஏக்கத்துல தவிக்கிறேன்!
ஏங்கவச்சு சிரிப்பதா ?
காட்டுவழி பாதையில
கல்லு முள்ளு இனிக்குதா? 
குயில் கூடு பாத்தியா?
கூடல் சத்தம் கேக்குதா?
வெடகோழி அடிக்கவா?
ஒரப்பா சமைக்கவா 
எச்சியூற திண்பியா
எச்சில் பாதி தருவியா.
 
பொன்னாங்கன்னி
சாறாக்கி வதைக்கவா? 
தங்க வளவி
உருக்க சொல்வியா ?

முருங்ககாய்
வறுத்து வச்சு
ம

மேலும்

வெறிச்சோடிப் போயிருந்த
அந்த வெற்றுலகத்தில்...
அன்புக்கான ஏக்கம் மட்டும்
தலைவிரித்து ஆடிக்கொண்டிருந்தது!

அந்த மண்டலத்தை
என்னவென்று அழைப்பது?
மனிதம் வாழும்
கூடு என்றா?
முதிர்ந்த குழந்தைகளின்
கோவில் என்றா?
பெற்றவருக்காக பிள்ளைகள் கட்டியமைத்த
தனிக்குடித்தன கொட்டகை என்றா?
புறக்கணிக்கப்பட்ட புண்பட்ட
நெஞ்சங்களின் சரணாலயம் என்றா?

அங்கே...
நடக்கவே முடியாமல்,
நான்குச் சக்கர வண்டியில்
நகர்ந்துக்கொண்டிருந்தால் ஒருத்தி!
தடுக்கி விழுவோமா என்ற அச்சத்தில்
தாங்கிப் பிடிக்க நாதியற்று,
தடியோடு தள்ளாடிக்கொண்டிருந்தார் ஒருவர்!

இவர்களைப் போலவே..
அங்கே..
அறுபதுக்கும் மேற்பட்டவர்கள்...

மேலும்