எட்டிப் பறிக்க நினைப்பதும் தேவை என்பதாலே,
கொட்டிக் கவிழ்ப்பதும் கெடுதல் செய்யும் நினைப்பாலே,
கட்டிக் காப்பதும் நமதென்ற வேகத்தாலே,
முட்டிப் பார்ப்பதும் கிடைத்துவிடும் ஆசையாலே.

ஆசைப்படுவது வாழ்வியல் இயற்கை,
வசப்படுத்துவது அத்தனவன் தரும் பார்வை,
நிலைப்பது என்பது முறையான வாழ்க்கை,
நிம்மதி பெறுவது புண்ணியங்களின் சேர்க்கை.

இருப்போருக்கும் பிரச்சினை,
இல்லாதோருக்கும் பிரச்சினை,
இவையாவும் மனத்திடை சேர்ந்திடும் சினை.
நினைப்பதனை இயல்பாய் கொண்டால்,
மாறி விடும் வாழ்வு நோக்கும் வினை.

தொங்குவது நிலவென்றும்,
தொட்டுவிடும் தூரமே வானம்,
என்றும் நினைப்பது பேதமையே!

இல்லாததை நினைத்து ஏங்குவத

மேலும்

தணியாத தாகமென்று
தவித்தேங்கும் நேரமதில்,
அருமருந்தென மனம் நிறைக்க,
செல்வத்துள் பெரும் செல்வம் ,
பிள்ளைச் செல்வமே!
ஐயிரண்டு பத்துத் திங்கள்,
பொறுமை காக்க,
பெருமை தரும் காலமிது.
வயிற்றுள்ள கரு தரும் உதைப்பு,
நிறை மாத தங்கைக்கு மிழ்ச்சிதானே!

மாதம் ஒன்று ஒன்றாய் கூட
வேதனையும், வலியும்
பலவிதமாய் வளர,
உதைப்பும்,சுமையும்,
மாறி மாறி வர,
பெற்ற பிள்ளைதனை,
கையிலெடுத்து, முகத்தோடு,
முகம் நுகர,பெறுவது
சுமையே அல்ல,சுகம் தானே!


சிறிதோ,பெறிதோ,
நமதோ,அசலோ,
சுமையென்பது சுமையே!
நினைப்பதனை தள்ளி வைத்து,
பெண்மையின் பூரணத்துவம்,
பெரிதெனப்படுவது பேறு காலப் பெருமையே!

சுமக்கும் கருதனை ந

மேலும்

தத்துப் பித்தென்ற பேச்சும்,
பொத்தாம் பொதுவாய் கருத்தும்,
அடாவடியாய் தடாலடியாய் செயலும்,
கூச்சம் நாச்சமின்றி காரியமும்,
அரை குறை ஆடையும்,
ஏடா கூடமாய் நட்பும்,
எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம் என்ற இருமாப்பும்,
ஏட்டுக்குப் போட்டியாய் வாதமும்,
அரக்கப் பார்க்க பார்த்த வேலையும்,
அள்ளித்தெளித்த அலங் கோலமாய்,
ஒருவரை அதள பாதாளத்தில் விட்டு விடும்.

மேலும்

கடைக் கோடி வாழ் மக்களும்
கண்ணில் கண்ணீர் சொட்ட
உந்தன் உயர்வுதனை நினைக்கின்றார் இன்று.

கற்ற கல்வியின் பெரும் பயனாய்
கைகொண்ட காரியத்தில் உயர்வின் உச்சத்தை தொட்ட மகன் நீ!

எளிமைக்கு உயர்வாய்
பொறுமைக்கு சிகரமாய்
உண்மைக்கு எடுத்துக் காட்டாய்
நேர்மை வழி பேராற்றலின் பேரறிவாய் வாழ்ந்த மகன் நீ!

நிலைமைகளை மாற்றவே
தணியாத வேகத்தால்
தனியொரு சக்தியாய்
தகை சேர்த்த பேராசான் நீ!

உயர்பதவி ஏற்ற போது
உலகமெலாம் தலை வணங்கி பார்த்தது,
அப் பதவியே உன் சிறப்பால்
தனிச் சிறப்பானது.

காலங்கள் எத்தனை கடந்தாலும்
கலாம் என்ற மாமனிதனின்
சகாப்தம் சாகா வரம் பெறுமே.
சத்தியமாய் என்றைக்கும் எல்லோரும்
மறக்காமல் நினைவில் வைத்தி

மேலும்

கூட்டுக் குடும்பங்கள் வாழ்ந்த காலம்,
கேட்டுத் தெரிந்து கொள்ளும் சமயமிது.

வீதிக்கு வீதி வீடுகள் தனித்தனியாய் இருந்த போது,
வாழ்ந்தவர்கள் அரவணைப்பு ஆயிரம்.

தெரியாதவர் என்ற யாருமில்லை,
வசதிகள் அதிகமில்லை என்ற போதும்,
வரம்பு மீரா தொல்லையில்லை.

உறவுகள் உன்னதம் சொல்லாமலே புரிந்தது,
கள்ளம், கபடம் தெரியாமலே இருந்தது.

உண்மையின் உயர்வுகள் மனதில் நின்றன,
சொல் வாக்கும், செல்வாக்கும் மாறாமல் வளர்ந்தது.

இன்று........

அடுக்கு மாடி குடியிருப்பில்,
அருகருகே இருக்கும் போதும்,
அடுத்த வீட்டில் இருப்பது யார் என்று,
தெரிந்து கொள்வதில்லை.

காலுக்குக் கீழே தளமும் நமக்கில்லை,
கைக்கு மேலே

மேலும்

நற்றமிழ் நயம் பட உரைத்து,
சொற்பொருள் பெருக்கி,
கற்றவர் கருத்துரு செதுக்கி,
நலம் தரும் கவி பல படைத்து,
வளம் காண்பதும் சேர்ப்பதும்,
செந்தமிழுக்கு சிகரமாகும்.

மேலும்

வான் முட்டும் மாடக் கோபுரங்கள்,
மலர் இதழென வரிசை வீதிகள்,
மாதமெல்லாம் திருவிழாக்கள்,
சொக்கன் கொடுத்த நதியும்,
சொல்லமுடியாப் பேரழகு மீனாட்சி தாயும்,
கால்மாறி ஆடிய கவின் மிகு ஈசனும்,
நாளும் கருத்தாய் காத்திடும்,
மண்ணு புகழ் தங்கும் மா மதுரை இது.

மேலும்

நினைக்காத ஒன்றும்,
நடக்காத ஒன்றும்,
நடந்து விட்டால் , அதுவே ஆச்சரியம்.
பார்க்காத ஒன்றும்,,
படிக்காத ஒன்றும்,
பார்த்து விட்டால், அதுவே அதிசயம்.
கிடைக்காத ஒன்றும்,
தொலைந்த ஒன்றும்,
கிடைத்து விட்டால், அதுவே அதிர்ஷ்டம்.
தெரியாத ஒன்றும்,
புரியாத ஒன்றும்,
புரிந்து விட்டால், அதுவே அனுபவம்.

மேலும்

கால்கள் ஓட தூரங்கள் கடந்துவிடும்,
காலங்கள் ஓட துயரங்கள் மாறிவிடும்,
மனம் மாற துன்பங்கள் நீங்கி விடும்,
குணம் கூட பெருமை தேடி வரும்.

நினைப்பெல்லாம் உழைப்பென்றால்,
உயர்வு உன்னை நாடி வரும்.
உண்மையே உன் வழியென்றால்,
உயர்வே உன் மொழியாகும் .

உதவிக்கு நீ கரம் நீட்ட,
மனதினில் நம்மதி கூடும்.
மனம் நினைக்க உடன் கொடுப்பது,
உன்னதப் பண்பாகும்.

இருப்பதில் கொடுப்பதே இன்பம்,
இல்லாதவர் பெறுவதே தர்மம்.
இல்லை என்பது இல்லாமல் போவது,
மண்ணின் உயர்வாகும்.

மேலும்

வளைத்து எழுது -----புதுக் கவிதையில் எழுதவும்

வளைந்து கொடுத்துநீ வாழ் ----என்ற ஈற்றடி அமைய வெண்பா எழுதவும் புதுக் கவிதையிலும் எழுதலாம் .

----கவின் சாரலன்

மேலும்

ரகசியம் பாதுகாக்கபடும் இடம் எது.?
1- ராணுவம்
2-ஐ.நா சபை
3-அரசியல்
4-அப்பல்லோ மருத்துவமனை


நன்றி.:நாகூர்கவி

மேலும்

பனித்துளி படர்ந்த பசும்புல் விரிப்பினில்
கனிவுடன் பார்க்கும் அழகுமிகு பறவை !
காணும் படமோ எடுத்தவர்க்கு பெருமை
நோக்கும் அழகோ அதனினும் அருமை !

எண்ணத்தில் தோன்றும் என்ன அதற்கும்
ஏக்கத்தில் விழியும் தாக்குண்டு வழியுதே !
மனிதம் மண்ணில் மறைந்தது காரணமா
மனிதரும் நம்மை மறந்தனரே என்கிறதா !

அலைபேசி கோபுரம் அடிக்கிறது எங்களை
அலைந்து திரிந்து அழிகிறோம் நாங்களும் !
விஞ்ஞானம் வளர்த்து விரட்டினர் எங்களை
விண்ணில் பறக்கவும் தடையா எங்களுக்கு !

சிந்திக்க வைக்கிறது சிந்தையை தொடுகிறது
நிந்திக்கும் பறவையின் வார்த்தையும் புரிகிறது !
காத்திடுவோம் பறவை இனத்தை இவ்வுலகில்
வகுத்திடுவோம் வழியு

மேலும்