விடியலைத் தேடி விரல்நுனி தேய
கவிதைகள் செய்கின்றோம் – சிறு
செடியினைக் கூட வளர்க்கா எழுத்தில்
செழிப்பைத் தேடுகிறோம் !

எழுபதைக் கடந்தும் ஏரினை இழுத்தவர்
எலிக்கறி தின்கின்றார் – நாம்
உழுவதை மறந்து உழுபடை துறந்து
எழுத்துகள் செய்கின்றோம் !

ரவைகள் துளைத்து ரத்தம் வடித்த
ரணகளம் காயவில்லை – பெரும்
அவைகள் அதிரும் சூளுரை மட்டும்
இன்னும் ஓயவில்லை !

பற்பல சாதிகள் பாரினில் வளர்த்து
பங்கம் செய்கின்றோம் ! – பின்
பொற்கிழி வாங்கிட சாதிகள் எதிர்த்து
சங்கம் செய்கின்றோம் !

ஊரினில் ஒருவன் ஊழல் செய்தால்
ஊமையாய்ப் போகின்றோம் – பின்
வீரியம் தெறிக்கும் வார்தைகள் சொருகி
வேதம் ஓத

மேலும்

ஆடம்பரமில்லாத அமர்க்களமான ஓர்
வாழ்வு வேண்டும்.

உள்ளமதிலே இளமை என்றும்
இடைஞ்சல் இல்லாமல்
வஞ்சமின்றி வேண்டும்.

வறுமையற்ற ஆரோக்கியம் ஆயுள்வரை
குறைவற்ற செல்வமாய் வேண்டும்.

பகுத்தறிவால் கயவர்களையும் கண்ணியவான்களையும்
உய்த்தறியும் சக்தி வேண்டும்.

கயவர்களை காறி உமிழும்
துணிந்த நல் மனம் வேண்டும்.

கண்ணியவான்களுக்காய் சிரம் நோக்கி
குவியும் இரு கரங்கள் வேண்டும்.

நியாயத்திற்காய் மட்டும் பணியும்
சிரம் வேண்டும்.

ஜாதி மதங்களை சுட்டெரிக்கும்
ஓராயிரம் மனித சூரியன்கள் வேண்டும்.

எண்ணங்களாலும், நடத்தைகளாலும்
உயர்குலமென்றும், இழிகுலமென்றும்
ஜாதி பிரிவு வேண்டும்.

உ

மேலும்

நீங்கள்
இடைஞ்சல் பட கூடாது என்று
நிசப்தமாய்தானே மலர்கின்றோம்

உங்கள்
எண்ணங்கள் மகிழ்ந்திடத்தானே
வண்ணங்களாக சமைகின்றோம்.

நாங்கள்
மொட்டவிழ்கின்றோம் வாழ்ந்திடத்தானே
அளவாய் பறித்திடுங்கள் அன்பாய் கேட்கின்றோம்.

கூந்தலில் சூடி மகிழும்போதே எங்கள்
இன கூந்தல் கிளைகளிலே கொஞ்சம்
இருக்க வைத்து இன்புறுங்களேன்
இன்முகமாய் கேட்கின்றோம்.

எங்களை பறிக்கும் போது ..........
உங்களுக்கு
பூ வாசம் - அது
எங்கள் இன பாஷையின்
பிரிவால் வரும்
கண்ணீர் வாசம் !

தங்கள் கரங்கள் தீண்டியதால்.....

வண்டுகள் கூட .......
எங்களை தீண்டுவதில்லை நாங்கள்
கற்பிழந்து விட்டோம் என்று.

தென்றலும்

மேலும்

தமிழன்...
நியாயப் பிச்சைக்கு
அநியாயத்திடம்
கையேந்தும் - இளிச்ச
வாயனாகிப் போக,
வெளிச்ச வெளிச்சமாய்
ஒவ்வொரு விடியலும் வருகிறது
இருளைச் சுமந்த படி...

ஊதிப் பெருத்த பேரினவாத
முதுகின் மேல் ...
உரிமைகள் பிடுங்கி,
உயிர்களை விழுங்கிய
ஊனங்களின் நரியாசனங்கள்
உறுதியாய்க் கிடக்கிறது !

வெடிப்பட்டு
இன்னலுற்று வெந்துத் தீய்ந்த
இனமிங்கு சர்வநாசம் !
இடி மின்னல் மட்டும் தந்து
இருண்டுப் போகும்
வானமாக சர்வதேசம் !

மண்ணைப் பறித்து
மக்களைத் தின்றவன்
மண் தின்று
மண்ணாய்ப் போகும் நாள்...

ஒவ்வொரு நொடியும்
சுபிட்சமாய் முடியும் !
ஒவ்வொரு இரவும்
வெளிச்சமாய் விடியும் !

மேலும்

தமிழன்...
நியாயப் பிச்சைக்கு
அநியாயத்திடம்
கையேந்தும் - இளிச்ச
வாயனாகிப் போக,
வெளிச்ச வெளிச்சமாய்
ஒவ்வொரு விடியலும் வருகிறது
இருளைச் சுமந்த படி...

ஊதிப் பெருத்த பேரினவாத
முதுகின் மேல் ...
உரிமைகள் பிடுங்கி,
உயிர்களை விழுங்கிய
ஊனங்களின் நரியாசனங்கள்
உறுதியாய்க் கிடக்கிறது !

வெடிப்பட்டு
இன்னலுற்று வெந்துத் தீய்ந்த
இனமிங்கு சர்வநாசம் !
இடி மின்னல் மட்டும் தந்து
இருண்டுப் போகும்
வானமாக சர்வதேசம் !

மண்ணைப் பறித்து
மக்களைத் தின்றவன்
மண் தின்று
மண்ணாய்ப் போகும் நாள்...

ஒவ்வொரு நொடியும்
சுபிட்சமாய் முடியும் !
ஒவ்வொரு இரவும்
வெளிச்சமாய் விடியும் !

மேலும்

குருவி கொத்தி
விட்டுப் போன பழத்தில்
சுதந்திர புழுக்கள் !
=====
வற்றிய குளம்
வந்து வந்து போகும்
மீன் கொத்தி !
=====
தேக்கு மரக்காடு
அலகொடிந்துக் கீச்சிடும்
மரங்கொத்தி !
=====
வாய் திறந்தால்
பொய்யே பேசுகிறது
சோதிடக் கிளி !
=====
காய்ந்த மரம்
இலைகளின் சலசலப்பின்றி
பறவைக் கூடு !

மேலும்

குருவி கொத்தி
விட்டுப் போன பழத்தில்
சுதந்திர புழுக்கள் !
=====
வற்றிய குளம்
வந்து வந்து போகும்
மீன் கொத்தி !
=====
தேக்கு மரக்காடு
அலகொடிந்துக் கீச்சிடும்
மரங்கொத்தி !
=====
வாய் திறந்தால்
பொய்யே பேசுகிறது
சோதிடக் கிளி !
=====
காய்ந்த மரம்
இலைகளின் சலசலப்பின்றி
பறவைக் கூடு !

மேலும்

தமிழினை தலையில் வைத்தேன் - நற்
தரத்தினை சகத்தினில் கேட்டேன் !
உமிழ்வதே தொழிலென கொண்ட - சில
ஊர்வன நெளிவதும் கண்டேன் !

உடலினை விற்றுப் பிழைக்க - இந்த
ஊர்விட்டு ஓடிய பூச்சிகள்
விடமென வார்த்தைகள் வீசி - என்
விடியலை அழிக்குமாம்! சிரிப்பு !

கொள்ளியில் பொசுக்கி என்னை - நீ
கொல்வது தானோ வீரம் ?
எள்ளியே சிரிக்குதென் நெஞ்சு - ஏன்
என்தமிழ் வாட்டுதோ உன்னை ?

கோரத்தை உனக்குள் வைத்தே - என்
தாரத்தை தூற்றிய நாயே !
வீரத்தை என்னிடம் காட்டு - உனை
வேரோடு அழிப்பேன் நானே !

நேருக்கு நேரெனை நோக்க - உன்
நெஞ்சினில் தைரியம் உண்டா ?
போருக்கு வந்துநில் என்றால்- நீ
போர்வைக்குள் மறைவது

மேலும்