நேதாஜி - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : நேதாஜி |
இடம் | : சென்னை |
பிறந்த தேதி | : 09-Oct-1994 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 09-Dec-2015 |
பார்த்தவர்கள் | : 610 |
புள்ளி | : 99 |
தமிழ் மேல் மிகுந்த பற்று கொண்ட பொறியியல் மாணவன் நான்!
என் எண்ணங்களைத் தமிழில் வெளிபடுத்த துவங்கிய பொது உண்டானது இந்த கவிதை மோகம்..கவிதைப் புத்தகம் வெளியிட வேண்டும் என்பதே என் இலட்சியம்!
குளிர் கொண்ட மார்கழியின்,
ஒளி மங்கும் மாலை இது!
சூரியனும் ஒய்வெடுக்கும்
இருள் சூழ்ந்த வேலை இது!!
துணை யாரும் இல்லாமல்,
நான் தொலைதூரம் செல்லுகையில்...
என் ஜன்னலோர சந்திரனே..
உன்னை சந்தித்ததில் இன்பமடி!
தூரமடி என் பயணம்..
உன் துணைவேண்டும் வருவாயோ!?
காடு மலை கடக்கவேண்டும்,
வழியில் இருள் போக்கி விடுவாயோ!?
நீ இன்றி யாருடன் நான்..
பயணங்கள் செய்திடுவேன்!?
நீ பகல் பொழுது போனதுமே..
துணையின்றி தனித்திருப்பேன்!
சில்லென்ற காலம்...
உன் முகம் பார்க்கும் நேரம்
ஒரு வார்த்தை போதும்,
பெரு மழை வந்து போகும்!
பார்க்காமல் பார்க்கும்...
உன் பார்வை அறிவேன்!
உன்னை பார்க்கத்தானே..
நான் கல்லூரி வருவேன்.
தொலைவினில் நீ வர..
என் தைரியம் தோற்க்குமே!
கடந்து நீ போகையில்..
காற்றில் நறுமணம் கூடுமே!
பாடங்கள் ஏதும் நான்
கேளாது கிடப்பேன்...
உன் முனங்கல் போதும்
இசையென்று இரசிப்பேன்!
மாலை நீ சென்றதும் என்
நாள் அதுவும் முடியுமே!
நாளை நீ வரும் வரை
என் இராவதுவும் நீளுமே!
மேற்கோள் காட்டும் மெய் நிகர் மாந்தர்,,
இதுவே சரியென்றுரைப்பாரே...!
உன் போல் எவரும் உலகினில் இல்லை,
அயலார் சொல் செவி கேளாதே!
அறிவுரை கூறும் அரைக்கோமாளிகள்..
கொண்டதும் வென்றதும் இங்கென்ன!?
கூட்டினுள் அடைக்கும் கூட்டம் இதுவே...
கூற்றுகள் கேட்டு குழம்பாதே!!
உன் மனம், உன் உடல், உனதே வாழ்க்கை!!
அவன், இவன் யோசனை உனக்கெதற்கு??
உலகம் உனதே உணர்ந்திடு மனிதா!
உன் எல்லை வின்னென்று எவன் வகுத்தான்!?
NEET....
சீர்மிகு நாட்டின் சிந்தனை இதுவோ!?
சிறு கண்மணிகள் செய்தது தவறோ?
கல்வியின் கனவை கைப்பற்றிடவே. ..
அகதிகள் போல் இவர் அலைவது தகுமோ??
எம் நாட்டின் மகனவன் மருத்துவனாக...
தன்னுயிர் தந்த தந்தையும் இவரோ!?
அரசே! அரசே! அறம் அதை அறிவாய்!
கல்வியின் விலையாய் உயிரையும் கொடுத்தோம்!!
ஏனெனில்..
எங்கள் உரிமையை இழப்பது அதனினும் கொடுமை!
..................Nethajhi Kamal
NEET....
சீர்மிகு நாட்டின் சிந்தனை இதுவோ!?
சிறு கண்மணிகள் செய்தது தவறோ?
கல்வியின் கனவை கைப்பற்றிடவே. ..
அகதிகள் போல் இவர் அலைவது தகுமோ??
எம் நாட்டின் மகனவன் மருத்துவனாக...
தன்னுயிர் தந்த தந்தையும் இவரோ!?
அரசே! அரசே! அறம் அதை அறிவாய்!
கல்வியின் விலையாய் உயிரையும் கொடுத்தோம்!!
ஏனெனில்..
எங்கள் உரிமையை இழப்பது அதனினும் கொடுமை!
..................Nethajhi Kamal
நான் என் கவிதைகள் பத்திரிக்கைகளில் அச்சிடப்பட்ட வேண்டும் என்று விரும்புகிறேன்....அதற்க்கு என்ன வழி முறை? எந்த மினஞ்சல் முகவரிகளில் அனுப்ப வேண்டும் என்று யாரேனும் அறிந்தால் கூறுங்கள்..
மனமே...
ஏன் மாறிக்கொண்டே இருக்கின்றாய்?
ஒன்று விட்டு ஒன்று தாவும்
குரங்கின் குணம் இன்னும் போகலையோ?
உயிராய் ஒன்றை நேசித்தால்;
மாறிட எண்ணம் தோன்றிடுமோ?
நிலையில்லா நீர்க்குமிழ் போல்..
நித்தம் நித்தம் மாறுகிறாய்!
நிலையில்லா உலகு இதுவெனவே..
நிலையற்று நீயும் போனாயோ?
எளிதாய் நீயும் மாறிவிட்டாய்..,
குழம்பித் தவிப்பவன் நான் தானே!!
சரியோ தவறோ தெரியாமல்,
நாளும் அழுவது என் விதியோ?
மாற்றம் என்பது அவசியமே..
அனால் அதில் இத்தனை அவசரம் கூடாது!!
உன் போக்கை அறிய முடியாமல்
புலம்பித் தவிக்கிறேன் நாள் தோறும்..!
நிலையாய் நின்றிடு என் மனமே..
நிமதி வேண்டும் என் வசமே..!
முடிவொன்று நீயும
உறக்கம் கொள்வதற்கே இரவென்று
எண்ணியிருந்தேன் இதுவரை!
எத்தனைப் பெரிய மூடத்தனம்!!
கன்னடம் கடந்து, தமிழ் தொட;
சர்க்காரின் வீதிகளில்...
சக்கரத்தின் மேல் கழிகிறது
நம் முதல் இரவு!!
என் வாழ்வின் மிக குறுகிய இரவு இது!
உன் வெட்ப்பதால்..
இரவைக் கூட கரைத்துவிட்டாயோ?
ஜன்னல் வழியே நிலவைக் கண்டதுண்டு!
இன்றோ..
நிலவே ஜன்னலோரம் அமர்ந்திருக்கக் காண்கிறேன்!!
இருளில் இரட்டிப்பானதடி உன் அழகு!
உன் முகம் பார்த்தால்..
கண்ணாடிக்கு கூட காதல் செய்ய தோன்றும்!!
என் மடியினை இருக்கையாக்கி..
இரு கை கொண்டு அணைத்தேன் உன்னை!
தாயிடம் தவழும் பிள்ளை போலே,
கண்மூடி நீ உறங்கும் அழகை,
காண கண்கோடி வேண்டும்
இன்றுடன் ஓராண்டு..
என் துணையே..
அன்பு தோழியே..
உன்னுடன் ஓராண்டு..
கனவைப்போல கழிந்தது..!
கல்வெட்டாய் மனதில் பதிந்தது!
என் மனம் கொள்ளா வார்த்தை கொண்டு..
இன்பத்தால் நீ எனைக் கொன்று..
இன்றுடன் ஓராண்டு!
நம் மனதில் சுமந்த காதலை,
பிள்ளையாய்ப் பெற்றெடுத்து..
இன்றுடன் ஓராண்டு!
உன்னை சேராமல்..
கண்ணுறக்கம் அற்று..
கண்ணீர் வடித்த இரவுகள் முடிந்து,
இன்றுடன் ஓராண்டு!
உன்னை..
மனதினில் மணமுடித்து..
உரிமையுடன் மனைவியாக்கி..
இன்றுடன் ஓராண்டு!
ஊர் வியக்கும் பொக்கிஷமே...
உன்னை நான் போரிட்டு வென்று..
இன்றுடன் ஓராண்டு!!
உன்னுடன் ஓராண்டு..
என் வாழ்வின் பெருமிதம்!!
எனக்கு உல
உனெக்கென வாழ்வாய் மனிதா..
என்றும்..
உழைத்திட மறவாய் மனிதா!
வாழ்வில்...
ஒவ்வொன்றும் ஒப்பீடு செய்தால்..
ஒருநாளும் ஓய்வில்லை உனக்கு!
சிறு பொழுது பேராசைக்கொண்டால்..
பல இரவு கண்ணுறக்கம் கொல்வாய்!
உன் வாழ்வே உனதென்பது மறந்து!
பிறர் வாழ்வை நீ வாழ விழைகிறாய்!
ஆழம் அறியா அலைச்சருக்குப் போன்றது
உன் ஆடம்பர வாழ்வின் ஆபத்து!
தேவைக்கே பொருள் சேர்ப்பாய்!
அளவுடனே ஆசை வைப்பாய்!
ஆசைக்கு எந்நாளும் அளவில்லை!
பேராசைக்கு ஒருபோதும் மருந்தில்லை!
காட்சிகள் தூண்டிய ஆசையின் விளைவுகள்..
உள்ளம் வலிக்கின்ற வேளையில் உணர்வாய்!
உன் கள்ளமில்லா பிள்ளைச் சிரிப்பு..
ஆசைகள் வளர அறவே அற்று போன
காட்சி தர காசு கேட்கும்
கருணை கொண்ட இறைவா!!
பக்தி இன்று உன்னிடத்தே
வியாபாரம் ஆனது ஏன்?
நம்பிக்கையின் பலத்திநிலே
பணம் பார்க்க துவங்கியதும்,
உன்னை காணுகின்ற தூரம் கூட
பணத்தின் அளவை ஆனதுவே!!
கற்பூரம் மலர் கொண்டு பூசாரி பூஜிக்க,
பூசிவிடும் திருநீறும்,
தட்டின் கணம் கண்டு மாறிடுதே!!
இல்லார்க்கு இருக்கின்ற
ஒரு துணையும் நீ அன்றோ?
உன் பக்தியிலே வியாபாரம்
செய்வது தான் நன்றோ!?
காலனி முதல், கற்பூரம் வரை;
அர்ச்சனை முதல், அன்னதானம் வரை;
ENTRY முதல் EXIT வரை;
இன்று உன்னிடத்தில் எல்லாமே...
MONEY!! MONEY!! MONEY!!