ப்ப்ப்ப்பா
எத்தனை அழகு!!
பிரம்மன் உன்னை ரத்தமும், சதையும் கொண்டு செய்தானா..!!??!! இல்லை...........
பளிங்கை உடைத்து, தங்கத்தை உருக்கி, நிலவை பிசைந்து செய்தானா..!!?!!
அநேகமாய் உனக்கு பின் அவன் படைத்த உயிர்களெல்லாம் அழகாய் தான் பிறந்திருக்கும்.. ஆம்..
உன்னை படைத்தபின் தானே பிரம்மனுக்கே அழகின் அர்த்தம் புரிந்திருக்கும்..!!
உன்னை படைத்தபின் பிரம்மனும் ஒரு கலைஞன் தான்..
இதழோர மச்சமும், அது சிந்தும் புன்னகையும்,
விழியொர மின்னலும், அது தெறிக்கும் மின்சாரமும்...... அப்பப்பா..
இது வெறும் புகைப்படம் அல்ல..
உன்னுள் என்னை புதைக்கும் படம்..
பளிங்கு சிலைக்கு வெள்ளை சட்டை,
நிலவின் தலை மேல் விளக்கி

மேலும்

ப்ப்ப்ப்பா
எத்தனை அழகு!!
பிரம்மன் உன்னை ரத்தமும், சதையும் கொண்டு செய்தானா..!!??!! இல்லை...........
பளிங்கை உடைத்து, தங்கத்தை உருக்கி, நிலவை பிசைந்து செய்தானா..!!?!!
அநேகமாய் உனக்கு பின் அவன் படைத்த உயிர்களெல்லாம் அழகாய் தான் பிறந்திருக்கும்.. ஆம்..
உன்னை படைத்தபின் தானே பிரம்மனுக்கே அழகின் அர்த்தம் புரிந்திருக்கும்..!!
உன்னை படைத்தபின் பிரம்மனும் ஒரு கலைஞன் தான்..
இதழோர மச்சமும், அது சிந்தும் புன்னகையும்,
விழியொர மின்னலும், அது தெறிக்கும் மின்சாரமும்...... அப்பப்பா..
இது வெறும் புகைப்படம் அல்ல..
உன்னுள் என்னை புதைக்கும் படம்..
பளிங்கு சிலைக்கு வெள்ளை சட்டை,
நிலவின் தலை மேல் விளக்கி

மேலும்

ப்ப்ப்ப்பா
எத்தனை அழகு!!
பிரம்மன் உன்னை ரத்தமும், சதையும் கொண்டு செய்தானா..!!??!! இல்லை...........
பளிங்கை உடைத்து, தங்கத்தை உருக்கி, நிலவை பிசைந்து செய்தானா..!!?!!
அநேகமாய் உனக்கு பின் அவன் படைத்த உயிர்களெல்லாம் அழகாய் தான் பிறந்திருக்கும்.. ஆம்..
உன்னை படைத்தபின் தானே பிரம்மனுக்கே அழகின் அர்த்தம் புரிந்திருக்கும்..!!
உன்னை படைத்தபின் பிரம்மனும் ஒரு கலைஞன் தான்..
இதழோர மச்சமும், அது சிந்தும் புன்னகையும்,
விழியொர மின்னலும், அது தெறிக்கும் மின்சாரமும்...... அப்பப்பா..
இது வெறும் புகைப்படம் அல்ல..
உன்னுள் என்னை புதைக்கும் படம்..
பளிங்கு சிலைக்கு வெள்ளை சட்டை,
நிலவின் தலை மேல் விளக்கி

மேலும்

அழகா அழகா,
நீ அழகா,
எனை வீழ்த்துகின்ற உன்
விழி அழகா?
எனை கொல்லுகின்ற உன்
சிரிப்பு அழகா?
எனை சுவைக்கின்ற உன்
இதழ் அழகா?
எனை உருகவைக்கும் உன்
ஸ்பரிசம் அழகா?
எனை மயங்கவைக்கும் உன்
அன்பு அழகா??

ஆயிரம் ஆண்களுக்கு மத்தியில் கூட உன்னை நான் இனம் கண்டு கொள்வேன்.. ஆம் அவர்களில்
என் கண்ணை கிழித்ததும்,
என் நெஞ்சை வீழ்த்தியதும் உன் விழிகள் மட்டும் தானே..!!

காதல் போர் களத்தில்
அன்பெனும் ஆயுதம் ஏந்தி
உன் அழகால் எனை கொன்றாய்.. அதில்
வீழ்ந்தவள் இன்னும் எழவில்லை.!!

அழகிற்கு அர்த்தம் கேட்டால் விளக்கி சொல்லலாம்.. ஆனால்
அழகே உருவமாய் நின்று விளக்கம் கேட்டால், என்னென்று சொல்வேன்??

இறைவ

மேலும்

விழி மூடி பிறை நிலவை பார்த்தாலும்
உன் முகம் தான் தெரிகிறது..
விழி திறந்து சூரியனை பார்த்தாலும்
உன் முகம் தான் தெரிகிறது..
விழி இரண்டை இழக்கவா? அல்லது என் நெஞ்சம் அதில் உன்
நினைவுகளை இழக்கவா??
என் விழிகளையே இழக்கிறேன்.. ஏனெனில்
விழிகளை இழந்தால் பார்வை மட்டும் தான் போகும்.. என் நெஞ்சில்
உன் நினைவுகளை இழந்தால்,
என் உயிரே போய் விடுமே..!!!!!

மேலும்

பெண்ணே...

பதினேழு வருட சிறை
வாசத்திற்கு பிறகு...

ஒரு இதய பரிமாறல்
எப்படியோ முடிந்தது...

நான் உன்னை காதலிக்க...

ஏனடி முடியவில்லை
நீ என்னை காதலிக்க...

நேற்று நீ சென்ற
நந்தவனத்தில்...

உன் கரம் படாத பூக்கள் எல்லாம்
தற்கொலை செய்து கொண்டன...

அழுது அழுது இறுதியில்
கல்லறையில் போய் வீழ்ந்தன...

நாளை நானும் அப்படித்தானோ
தெரியவில்லையடி...

உனக்காகவே வாழ்வது
மட்டும் நிஜமடி.....

மேலும்

உண்ணும் பொழுதும்
உறங்கும் பொழுதும்
நிற்கும் பொழுதும்
நடக்கும் பொழுதும்
எழும் வரிகளை மறந்து,
வார்த்தைகளை தவற விட்டு
கவி எழுத இயலாமல் தவித்திருக்கிறேன் நான்..

இன்று எனை மறந்த நிலையில் கூட
ஒரு நொடியும் உன்னை நினைத்து விட்டால்,
கொஞ்சும் தமிழும்
என் விரல்களோடு போட்டி போடுகிறது..!!

கவிதைக்கு பொய் அழகு.. ஆனால்
உனக்காய் எழுதும் என் கவிதையில் பொய் இல்லை.. இருந்தும்
அந்த கவிதை அழகாகவே இருக்கிறது! எப்படி..!!??!! அது அப்படித்தான்..!!

அழகை பற்றி எழுதும் கவிதை
அழகாய் தானே இருக்கும்..!!!!

மேலும்

என்னவனே..
என்ன தவம் செய்தேனோ,
எனக்கென நீ கிடைக்க..!!??!!

என் தாயின் கருவறை நினைவில் இல்லை..
எனினும், நான் கருவறை வாசம் அறிந்தவள் தான்..
என்றும் உன்னுள் வாழ்வதால்.. ஆம்..
எனக்கு, உன் இதயமே நான் வாழும் கருவறை..!!

என் தாய் வாசம் அறியாதவள் தான் நான்;
எனினும், உன்னால் தாய் பாசத்தை உணர்ந்தவள் நான்..!!

என்னை அன்போடு அரவணைப்பதில், என் தாய் நீ;
என்னை கோவித்து கண்டிப்பதில், என் தந்தை நீ;
எனக்கு தோள் கொடுத்து துயர் துடைப்பதில், என் தோழன் நீ;
எனக்கு பள்ளியறை வித்தைகளை கற்றுத்தருவதில், என் கணவன் நீ;
என் இதயத்தை கொள்ளை கொண்ட கள்வன் நீ;
என் உடலை அபகரித்த கயவன் நீ;
என் எண்ணத்தில் ஒளியேற்ற

மேலும்

என்னுள் உன்னை உணரும் நாள்
மிக தொலைவில் இருப்பதாய் நினைத்திருந்தேன்;
இன்று உன்னால், என்னுள் என்னையே நான் உணராமல் திகைக்கிறேன்..!!

உன்னை நிலவென்று எட்டி பார்ப்பதா? இல்லை
என் உயிர் என்று தொட்டு பார்ப்பதா? ஏனெனில்..
இதுவரை என் உயிர் என்று நான் சேர்த்து வைத்த உறவுகள் எல்லாம்,
இன்று என்னை உயிரோடு கொன்று விட்டன..! அதனால்
உன்னை நான் நிலவென்று எட்டியே பார்க்கிறேன்..! அப்போது தான்
பௌர்ணமியும், அமாவாசையும் நான் பழகிக் கொள்வேன்..!

என்னை கட்டி போட்டு காவலனாய் நிற்காதே;
என் கட்டவிழ்த்து, வெறும் காதலனாய் என் அருகில் இரு..!
நான் ஜன்னலோரம் வரும் மழைச் சாரல் அல்ல, உனக்கு..
வெறும், ஜன்னலோரம் வரு

மேலும்

சாய்ந்து நிற்கும் கதவோரம்,
நான் ஏங்கி ஏங்கி, தீவிரமாய் தீட்டிய
என் ஒற்றை விரல் ஓவியம் நீ!

உன் வார்த்தை செய்த வசியம் தானோ....??
நான் மயங்கி மயங்கி கிடக்க, இன்னும்
என் காதோரம் ஒலிக்கும் இசை நீ!

சேர்த்து வைத்து, கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
கோர்த்து கோர்த்து தினமும் அழகு பார்கிறேன்
முத்து முத்தாய், நீ சிதறி போன சிரிப்புகளை..!

மொட்டாய் போன
என் முகம் மலர ஏங்குகிறேன்,
தினம் உன் முகம் பார்க்கும் போதெல்லாம்!

நான் முகம் பார்க்கும் கண்ணாடியை
முத்தமிட்டு முறைக்கிறேன்.. அது
உன் கன்னத்தின் பிம்பத்தை காட்டுகிற போதெல்லாம்..!!

காற்றில் கலந்த உன் காதல் மட்டும்,
இன்னும் என் மூச்சுக் குழலில்
மூழ

மேலும்

அடடா..
அவன் விழியும், இதழும் கூட சண்டை
போடுகிறதே!
முதலில் சிரிப்பது யார் என்றும், அதில்
அழகாய் இருப்பது யார் என்றும்..!!
முதலில் சிரிப்பது யாராக இருந்தாலும்,
அழகென்னவோ, இருவருமே தான்..! ஏனெனில்
அவை இரண்டும் இருப்பது,
என்னவனின் முகத்தில் அல்லவா..!!!!

மேலும்