அன்புள்ள
காக்கைக்கு....

மனிதனை புறக்கணித்து
மாற்றுக்கிரகம் தேடு;

இல்லையேல்,
இரண்டாம் இனமாய்
தெரிந்தே பலியாவாய்,

மூன்றாம் இனமாய்
முன்னேற்பாட்டுடன்
முறி படுவாய்...

கவனங்கள்;
கவனியுங்கள்...

கறைகொடியுடைய
வீட்டில் மறந்தும்
தரையிறங்காதே..,
இறங்கினால்
இனக்கலவரம்..!?

கொக்கிற்கும்
உங்களுக்கும்..!

பறந்து விடு..

உயிரைத்தின்று
உத்சவம் நடத்தும்
பெருவிழா
காண்பதெப்படி.?
கற்பித்தாலும்
கற்பிப்பான்..

பறந்து விடு..


நீதிக்கேட்டு
வீதியில் பறந்தால்
சாலைத்தேடி
சட்டம் வரும்.,
வீடு தேடி
தடியடி வரும்..
பின்,
சிட்டைப்போல்
பட்டுப்போவாய்..

பறந்

மேலும்

எந்த நேரம்
இந்த ஈரம்
நீயா பாரம்
நானா தூரம்
நமக்குள்ளா பூகம்பம்
அதற்குள்ளா ஆதங்கம்
தாங்குமா காகிதம்
இறங்குவேனா பாதாளம்
போதா காலம் போகுமா
மேள தாளம் மீண்டும் கேட்குமா?

தாகம் கொண்டவனில்லை
துரோகம் செய்ய
சத்தியமும் சாத்தியமும்
சாமர்த்தியமாய் சண்டையிட்டு
உண்மையை உடைக்கும்
சாவி கொண்டு
மேவி வந்து
ஆவி அணைத்தது
காவியும் காவு போகும்
சோர்வு இது -இதில்
நான் சிறிது

வேகமாய் நடந்தது
வேகும் முன் பரிமாறியது
வேறு பதம் ஆனது
விதி வலியது
மதி விலகியது
சதிக்குள் சறுக்கியது
கதையில் கிறுக்கியது
இப்படி யார் எழுதியது?

முன்பும் நீ தான்
முட்டியதும் நான் தான்
எழ

மேலும்

மற்றவர் குரலினில் உன் முகமே தெரியுதடி!!
எனக்காக நீ சொன்ன அறிவுரைகள் புரியுதடி!!
அனைத்தும் நான் கற்று ஆனந்தமாய் திரும்பயுலே !!
ஆசைபட்ட நீ மட்டும் என்னருகில் (__________) !!!!

மேலும்

[என்னைப் பெற்றெடுத்த தாய்க்கு இந்த கவிதை சமர்ப்பணம்......]

பத்து மாதங்கள்
------- பரிதவித்த காலங்கள்
பெத்து எடுக்க நீ
------- பிரசவித்த நேரங்கள்

அம்மா உன்முன்னே
------- அனைத்தும் தோற்குமம்மா
சும்மா சொன்னாலும்
------- சொர்க்கமும் ஏற்குமம்மா

வச்சா கைமணக்கும்
------- வறுத்தா நெய்மணக்கும்
பச்சப் பாலகனைப்
------- பார்த்தால் பால் சுரக்கும்

சிசுவைப் பாலூட்டி
------- சிறப்பாய் வளர்த்ததிலே
பசுவை தோற்கடித்து
------- புரட்சி செய்தாயே..

வாரி அணைச்சுக்கிட்டு
------- வழிநெடுக்க நீ பாடும்
ஆரீரோ தாலாட்டு
------- ஆஸ்காரை மிஞ்சுமம்மா

விவரம் தெரியாத
------- வயதில் நான் ச

மேலும்

தந்தையே ...நீவீர்
இறந்துவிட்டதாய்
இன்றளவும்
நம்ப மறுக்கிறது மனம் ?

உம் வித்தாய் நானிங்கு
மிச்சமிருக்கையில்
நம் மரபணுக்கள்
நம் மூலம் மறுஉடல் புகுமெனில்
உம் மரணத்துடன் மடிந்திடுமா
மனதின் உணர்வுகள் ...

இருபது வருடங்கள்
சென்றாலென்ன ...
இருநூறு வருடங்கள்
வந்தாலென்ன ...
உம் இதயம்
உரைத்த மொழியே
என் தேசிய கீதம்
நம் பரம்பரைக்கும் பாடம் ..

நடை பயில
மரவண்டி தந்து
நான் அழுகையிலே
யானையாக குனிந்து
நான் விளையாட
நீர் மெத்தையாகி
என் கால் வலிக்குமென
உம் தோளில் சுமந்து
நான் சிரிக்கையிலே
நீர் சிறுவனாகி ...

என்னோடு நீர் வாழ்ந்த
நிகழ்வுகள் நிஜமென்றால்
எப்

மேலும்

விற்பனையில் வண்ணத்துப் பூச்சி
துடிக்கிறது
பூச்செடி...

மேலும்

குடைகள் போல் நிழல்
பரிமாறிக் கொண்டிருந்த
பெரு மரங்களையெல்லாம்
நான்கு வழிப் பயணத்துக்காக,
பிடுங்கியெறிந்து
பறவைகளையும் பசுமைகளையும்
விரட்டி அடித்தாயிற்று...

நீள அகலங்களை
அளவு நாடாக்களில் அளந்தும்
தொன்மக் குடிகளின் மீது
அம்புக் குறிகளிட்டும்
அப்பாவி மக்களை
அப்புறப்படுத்தியாயிற்று...

பச்சை வயல்களில்
கட்டிடங்களை விளைவித்துக்கொள்ள
குளிர்சாதன அறைகளில்
தலைவர்களிடையே
கையொப்பங்கள் பரிமாறியாயிற்று...

பூர்வீகத்தைத் தொலைத்த
மண்ணின் மைந்தர்களை
உளைச்சல் மிகுந்த உள்ளத்தோடு
நகர்ப்புறங்களில்
அகதிகளாக்கியாயிற்று...

மரங்களை இழந்த பறவைகளும்
தங்களது மொழியினை மறந்தபடி
பற

மேலும்

உறங்க நினைத்தும்
உறங்காத விழிகள்
சொல்ல நினைத்தும்
திறக்காத உதடுகள்
கேட்க நினைத்தும்
கேட்காத காதுகள்
மறக்க நினைத்தும்
மறக்காத இதயம் என
புலன்கள் யாவும்
போலியாய் மாறுகின்றன
உன் நினைவுகளால்..!

மேலும்