.............................................................................................................................................................................................

விளக்கொளியில் தின்று விட்டு
விளக்கையும் தின்றது ஆந்தை.
மின்மினிப் பூச்சி..

மேலும்

அழகான அந்தச் சிறுவன்
அழுக்காக அரை நிர்வாணமாய்
அங்கும் இங்கும் சுற்றித் திரிவது
அவனது பிழையா ?

வறுமையினும் கொடிய நோயான
காமநோய்க்கு ஆளாகி அவனை
ஈன்றெடுத்த அப்பெண்ணின் பிழையா ?
இங்கு யாரைநான் குத்தம் சொல்ல

கால்சட்டை வாங்க வழியின்றியும்
கால்வயிறு நிரம்புமளவு உழைக்க
நாதியற்று கிடந்தப் போதும்
மனிதமற்ற இம்மர பூலோகத்தில்

கேள்வி குறியாகும் எதிர்காலத்தை
எண்ணாது அவளுக்கு ,மூன்று
முடிச்சு மட்டும் போட்டுவிட்டு
முடங்கி கிடக்கும் அவனது பிழையா ?

ஆடை அலங்கார ,ஆபரணமாக திரியும்
அவர்களின் மத்தியில் இவர்களை ஏறெடுத்துப்
பார்க்காத பார்நிலையைக் கடந்துவாழும் -இந்தப்
பக்கிகளி

மேலும்

=^=^+^^+^^+^^+^^+^^+^++^^+^^+^^

பிரிவே பிரிந்து விடு
பிரியமானவனின் நினைவுகள்
தீண்டும் பொழுதுகளில்
அந்தி தென்றல் காற்று தீண்டி -இவள்
மனதின் வலிகளை புண்படுத்துவதேனோ

விழிகளின் வலிகளை ஏந்திய
விழிகளுக்கு மட்டுமே
வீணான விடியலின்
வில்லங்கம் புரிந்திருக்கும்

பூமாலை கசங்கா -இவள்
தூக்கத்தின் துயரத்தை
மலர்ப்படுக்கையின் தலையணை
மாத்திரமே தாங்கிக் கொண்டு
உறைந்து போய்விடுகிறதே-தினமும்
பட்டுப் புடவையின் வாசனை நுகரா
வண்டினை நினைத்து

வெண் மேகங்களும் சதி செய்தே
இருளை அழைத்து வருகின்றது -இவள்
ஏக்கத்தின் தனிமையினை
சீண்டிபார்த்து -தன் தீரா தாகத்தை
கருமுகிலோடு உரசி

மேலும்

அரைகுறையாக திறந்த வாசல்
அங்கே தென்றல் வரத் தயங்கியது
அரைகுறையாக வீசிய தென்றல்
மலர்கள் முழுதாக மலரவில்லை
அரைகுறையாக திறந்த மனவாசல்
காதலுக்கு உள்ளே வர விருப்பமில்லை
அரைகுறையாக இருந்தாலும்
வானத்தில் நிலவு அழகுதான் ஆனால்
அரைகுறைகள் எல்லாம் அழகல்ல
உலகில்.

கவின் சாரலன்

மேலும்

ஈழத்திற்கு கொஞ்சம் கூட
ஈரம் இல்லை போலும்
எங்கள் மீது .....

எத்துணை பேர் குருதியை
போரில் கொட்டிக் கொடுத்தாலும்
ஏற்றுக் கொள்ளவே மறுக்கிறது
எங்களை மட்டும் ..........

எங்கள் பாதச் சுவடுகள்
பட்ட இடத்தை எல்லாம்
பதுங்கு குழிகளாய்
மாற்றி விட்டது .........

எங்கள் கனவுகளை
எல்லாம் அதில் புதைத்து விட்டு
கண்ணீரிலும் கடலிலும்
தத்தளித்து கரை சேர்ந்தோம் .....

இனியாவது சுதந்திரக்காற்றை
சுவாசிக்கலாம் என்று .....

இங்கேயும் விடவில்லை ............

ஈழத்திற்கு கொஞ்சம் கூட
இரக்கம் இல்லை போலும்
எங்கள் மீது .....

அதன் பெயரைச் சொல்லியே
எங்கள் சுவாசத்தை
அகதிப

மேலும்

தொடரும்
நிழல்கூட‌
உனை தொடர
மறுக்கும்!

ஆடைகள்
களையாமலே
அம்மணப்படுத்தி
அழுகைகள்
ஆரவாரிக்கும்!!

சாணி தோய்த்த‌
பாதணிகளால்
மனச்சாட்சி
அடித்து
விரட்டும்!!

நிசப்தம் எனும்
சொல்லே
உன்னுள்
பேரோசையில்
சிரிக்கும்!!

கண்ணீர் சுரப்பி
கரைந்து கரைந்து
கருவாடாய்
மாறும்!

ஒளிக்கீற்றுகள்
உருகி உருகி
உன் மீது
இருளை அப்பும்!!

உன் வயிறு
உன் அனுமதியற்றே
குழறல் கூட்டம்
நடாத்தும்!!

உமிழ்நீர் வற்றி
தொண்டை
எங்கும் வறட்சி
பரவும்!!

சிந்தனையெல்லாம்
உணவுக்கான‌
உத்தேசத்தில்
மிதக்கும்!!

வியர்வைகள்
மழையாய்
உருக்கொள்ளும்
உன்னுடலில்!

புன்னகை
எல்லாம்
போர்கொடி
தூக்

மேலும்

ஈழத்திற்கு கொஞ்சம் கூட
ஈரம் இல்லை போலும்
எங்கள் மீது .....

எத்துணை பேர் குருதியை
போரில் கொட்டிக் கொடுத்தாலும்
ஏற்றுக் கொள்ளவே மறுக்கிறது
எங்களை மட்டும் ..........

எங்கள் பாதச் சுவடுகள்
பட்ட இடத்தை எல்லாம்
பதுங்கு குழிகளாய்
மாற்றி விட்டது .........

எங்கள் கனவுகளை
எல்லாம் அதில் புதைத்து விட்டு
கண்ணீரிலும் கடலிலும்
தத்தளித்து கரை சேர்ந்தோம் .....

இனியாவது சுதந்திரக்காற்றை
சுவாசிக்கலாம் என்று .....

இங்கேயும் விடவில்லை ............

ஈழத்திற்கு கொஞ்சம் கூட
இரக்கம் இல்லை போலும்
எங்கள் மீது .....

அதன் பெயரைச் சொல்லியே
எங்கள் சுவாசத்தை
அகதிப

மேலும்

----------------------------

வணக்கம் தோழர்களே !

எழுத்து.காம் என்கிற இந்த இணையத்தளம் கடந்த 29- 6- 2013 அன்று எதேச்சையாக கூகுள் தேடலில் என் விழியில் சிக்கிய ”ஒர் அழகிய தமிழ் சொர்க்கம்” கவிதைகள் என்றாலே நீர் ஆகாரமின்றி விடிய விடிய ரசிக்க கூடிய ஒரே ஒரு தலையெழுத்தாய் எனக்கு இருப்பது மட்டுமே என் வாழ்வில் நான் பெற்ற இரண்டாவது அதிர்ஷ்டம். ( முதலாவது என் அன்னையின் வயிற்றில் கருவாகி உருவாகி பிறந்தது.)

30-06-2013இல் இந்த தளத்தில் என்னை இணைத்துக்கொண்டு தோழர்களின் சில கவிதைகளை வாசித்தேன். படித்து ரசனையில் மிரண்டுப்போனதும் மட்டுமின்றி... நான் எப்படி இத்தளத்தில் இவர்களுக்கு இணையாக கவிதைகள் எழுத முட

மேலும்

டில்லி நிருபர் ஒருவர் முன்பு நடந்த ஆப்கன் போரைப் பற்றி , அங்கு சென்று வந்த ,உடன் பணியாற்றும் பத்திரிக்கையாளரின் ,
அனுபவங்களை விவரிக்கிறார்.

இப்போது பாகிஸ்தானில் அகதியாக வசிக்கும்,ஆப்கன் பெண்மணியின் அனுபவம் கொடுமையானது. அப்பெண் சொன்னது இது ........

தாலிபான்களின் ஆட்சியின் போது, சரியாக உடை அணியவில்லை என்பதற்காக,20 சவுக்கடி எனக்கு கொடுக்கப்பட்டது.
அதன் தழும்புகள் என் முதுகில் இப்போதும் இருக்கின்றன.

சவுக்கடி தழும்புகள் இல்லாத பெண்ணை நீங்கள் ஆப்கனில் பார்க்க முடியாது .தாலிபான் சொல்லி இருந்த படி தான் புர்கா அணிந்து இருந்தேன்.ஆனால் என் மணிக்கட்டு தெரிந்து விட்டது என்பதற்காக சாலையில்

மேலும்

வானப்பெண் போட்ட
கோலங்கள் தான்
எத்துணை வகை ........
எத்துணை வடிவம் ......
எத்துணை நிறம் .......


மேகப் புள்ளிகளை
அங்கங்கே இழுத்து
வளைத்து நெளித்து
போடுவாள் ........

இன்னது என்று இல்லை
பார்க்கும் வடிவம்
அவள் போட்ட கோலத்தில் .....!

யானையும் தெரியும்
பூனையும் தெரியும்
மலையும் தெரியும்
மானும் தெரியும்..............!


ஒரே வண்ணதிர்க்குள்
இத்தனை விதங்களை
எப்படித்தான் செய்தாளோ...........!

அவள் மட்டுமே
அறிவாள் அதன் ரகசியம் .........!


அவள் சிந்திவிட்ட
வண்ண சிதறல்கள் கூட
வானவில்லாய் வளைகிறது ..........!

இரவில் வைத்த புள்ளிகளை
கதிரவன் வந்து கலைத்

மேலும்

ஒவ்வொரு இரவும்
கனத்த மனதுடன் தான்
உறங்கச் செல்கிறேன்
உன் காதலை சுமப்பதினால் .......

உன் நினைவுகளில்
முழ்கிய நான் உறங்குவதற்குள்
விடிந்தும் விடுகிறது பொழுது ........

காதலினால்
கரைந்த பொழுதுகள்
இப்பொழுது என் கண்ணீரால்
மட்டுமே கரைகின்றது ..........

உன் கவிதைகளில்
வலம் வந்த நான்
இன்று காணாமல் போய்விட்டேன் .........

முத்தங்களில்
பரிமாறிய உன் சுவாசம்
என் நெஞ்சுக்குழியில்
பாறையாய் கனக்கிறது ............

என் ஒவ்வொரு நாளும்
உனக்கான காத்திருப்புகளாய் ..........

தாயைத் தொலைத்த
குழந்தை போல் தவிக்கிறேன்
எனக்காய் வந்து விடு............

மேலும்