அன்று உனக்குப் புரியும்!

ஒரு நாள்
இந்த உலகை விட்டுப் போய்விடுவேன்
மீண்டும் வரப்போவதில்லை
சிலவேளை என்
தொலைபேசி இலக்கத்தைக் கண்டால்
நீ அழுவாய்
தனிமையில் நீ இருக்கும் வேளைகளில்
நான் இல்லாத தனிமையை
நீ புரிவாய்
என் குரலின் சத்தமோ
என் சிரிப்பின் சத்தமோ
உன் காதுகளுக்குக் கேட்காது
உனக்குத் தொல்லை தர
இனி யாருமில்லை
சிரிப்பூட்டுபவன் கோபமூட்டுபவன்
பகிடிவிடுபவன் பின்
மன்னிப்புக் கேட்பவன்
இனி இல்லாமல் போய்விடுவான்
ஆனாலும் உன் கண்களிலிருந்து
கண்ணீர் பொழியும்
ஆனாலும் நான்
எப்பவோ போயிருப்பேன்
திரும்ப வராதா பயணத்திற்கு
ஆகையால் என் அன்பை
ஏற்று அனுபவி
அதில்

மேலும்

ஒன்றும் புரியவில்லை
எதோ நினைக்கிறேன்
எல்லாம் சூனியம்
ஏதேதோ குரல்கள்


சிலபொழுது நிசப்தம்
சிலபொழுது பேரிரைச்சல்
பயம் பயம்
புரியாத பயம்


எங்கிருக்கிறேன்
என்ன செய்கிறேன்
எங்கிருந்தேன்
என்ன செய்தேன்

புரியவும் இல்லை
பிரியமான அரவணைப்புகள்
யார் இருக்கிறார்கள்?
என்னைச்சுற்றி

பார்க்க ஆவல்
பரிதவிக்கும் இதயம்


சிலபொழுது சிரிப்பு
சிலபொழுது அழுகை
ஏன் இந்தத் துடிப்பு?


மலரத்தான் ஆசை
நாளாக வேண்டுமே?

காண்பேனோ புது உலகை?
காணாமலே மறைவேனோ?

எத்தனை சிந்தனைகள்?
இந்த பிஞ்சு அரும்பிற்குள்?

மேலும்

அரை மணி நேரத்திற்கு முன்
பேசிய செல் போன் கானவில்லை
நேற்று எங்கோ வைத்த பர்ஸ்
வேலை காரியின் அதட்டலுடன்
இன்று தான் கிடைத்தது,
போன வாரம் மனைவி வாங்க
சொன்னதையும் மறந்து விட்டேன்,
சென்ற மாதம் வாசித்த புத்தகத்தின்
எழுத்தாளனின் பெயரை மாற்றி சொன்னேன்,
இப்படி எத்தனையோ மறதிகளை அடுக்கி கொண்டே போகலாம்
சலிப்பூட்டும் இந்த மறதிக்கு நடுவே
நான் உயிரோடு வாழ்ந்து கொண்டு இருக்கிறேன் என்பது மட்டும் நினைவில்.
-இரா.மீ.தீத்தாரப்பன்.

மேலும்

காணும் போதே
காணாமல் போகும்
கானல் போல
ஆனதே
உன் காதல்...

உணர்வுகளில் ஊடுருவிய
என் காதலே ,
உதறிச்செல்லவா
உயிர் உருவில்
உலவி வந்தாய்....

வானம் மிஞ்சிய
கனவுகளோடு
கைகோர்த்து
கடந்து போன பாதைகளில்
நடந்து போகிறேன் ...
கண்ணீரோடு....

பிரிந்திடு
என்று
நீ சொல்லியிருந்தால் ,
பிரிந்திருப்பேன்!
உயிரே உன்னை...
என் உயிர் நீங்கி
இதழ் நீங்கா புன்னகையோடு
உனக்காக....

கனவுகள் இங்கே
கண்ட கண்கள் எங்கே ?
உணர்வுகள் இங்கே ,
உலவிய உயிரது எங்கே?

மெய்யாக நீ எனை
மறந்துபோனாய்..
இருந்தபோதிலும்
மெய்யோடு உயிராக
வாழும் உன் காதல்...
என் நிமிடங்கள்
காற்றோடு கரைந்து

மேலும்

என் நாள் வாழ்வதும்
எந்நாளும்
நான் வாழ்வதும்
உன்னால்தான்.
என் சுவாசமே .....

மேலும்

கலையாத கனவே
என் கனவிலும்
கலையாதே கனவே....

மேலும்

நாம் எதிர்பார்க்கும் உறவு
எத்தனை இருந்தாலும் ,
நமை எதிர்பார்க்கும்
அன்பின் உறவு
அம்மா...

பிறக்கும் வரை
உனை காணத் துடிப்பாள்..
பிறந்தபின் உனை கண்டு ரசிப்பாள் ..
நீ இருக்கும் வரை ,
அவள் இறக்கும் வரை ,
உனக்காகவே இருப்பாள் அவள்...

அன்பில் தினம்
உனை அணைப்பது
அன்னை மனம்...

உயிர்வலி கொண்டபோது
கலங்காதவள்,
கண் கலங்கி நின்றிடுவாள் !!
அவள் உயிர் தந்த
உயிர் நீ
சிறு துயர் கொண்டால் ...

தோளோடு உனை அணைத்து ,
உன் தோளோடு
அவள் கை வைத்து ,
மெல்ல தட்டி
துயில சொல்லும்
அன்பின் தேசம் .....
உன் காதோடு
இதமாக கதைபேசும்
அன்னையின் சுவாசம் ....

மேலும்

ஆயுள் முழுதும்
உடன் வருவதும்...
அழைத்தால்
உடனே வருவதும்
நட்பு மட்டும் தான்.....

மேலும்

விழி மூடி தூங்கவா
நானுன் நினைவில்
என் இதயம் புதைத்து ,
நிரந்தரமாக.....
உனக்காக இருப்பதும்
உனக்காகவே இறப்பதும்
சுகம்தான் எனக்கு......

மேலும்

கருவறைதனில் இடம் தந்த அன்னைக்கு பிறகு- உனது
மடியறைதனில் இடம் நீ அளித்தாய்.................
கருவிழி திறந்து நான் பார்க்கும்போதெல்லாம்- என்
கண்முன் தோன்றி ஆனந்தம் நீ அடைந்தாய்...............
உனது
கண்களால் பல கண்ணாம்மூச்சி ஆடி- என்
இதழ்களில் புன்னகையை நீ உதிரவைத்தாய்............
எனது
கண்களில் சிறுதூசி விழுந்தாலும்
கண்ணீர் வடித்து நீ துடித்தாய்............................
கைவீசி தனியாய் நான் நடக்கும்போது-என்
கரம் பிடித்து கல்வியை நீ உரைத்தாய்............
கல்வி மட்டும் உன்னை உயர்த்தாது என கூறி-பல
கனிவான பழக்கங்களையும் நீ கற்பித்தாய்...............
எனது
கனவுகளை நனவாக்க எப்போத

மேலும்

பருவம் அடைந்த நீர்க்கற்று
ஒரு உருவம் அடைந்தது
அது வானதிடல் நின்று
வழுக்கி வீழ்ந்தது

காற்றினில் அடிபட்டு
கார்மேகம் உடைபட்டு
உடல் சிதறி உயிர் உருகி
கண்ணாடி கற்றைகளாய்
தரை வந்து சேர்ந்தது

புவி தன் ஆயிரம் கை கொண்டு
பல கோடி விரல் கொண்டு
பிரிந்த மகன் இணைந்தது போல்
பிரியமுடன் கட்டிக்கொண்டது

சிந்தி விழுந்த சில்லறை
துளிகளை ஒன்றாக்கி
நிறம் குணம் மணம் மாற்றி
தன்னுயிர் தந்தது

உயிர் பெற்ற மழைநீர்
ஓடியது வெள்ளமாய்
தனக்கென்று பாதை கொண்டு

தனித்தனியாய் வாழ்ந்தால்
தடயம் இன்றி போவோம்
ஒன்றாய் இணைந்து
ஓர் பாதை அமைப்போம்
வாழ்க்கை வெள்ளமாக

மேலும்