Mariya - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : Mariya |
இடம் | : chennai |
பிறந்த தேதி | : 05-Dec-1996 |
பாலினம் | : பெண் |
சேர்ந்த நாள் | : 09-Apr-2014 |
பார்த்தவர்கள் | : 281 |
புள்ளி | : 88 |
நிழலின் அசைவுக்கு பகலவனின் ஒளி தேவை..
இலையின் அசைவுக்கு காற்றின் அனுமதி தேவை..
அசைவின்றி இசை பிறக்காது
இசையின்றி இவ்வுலகம் இயங்காது
கிடைத்த சொந்தங்களில் தொடரும் பந்தங்கள் சில
தொடரும் பந்தங்களில் தொடர போகும் சொந்தங்கள் சில
மாற்றங்கள் தொடரும்
தொடரும் மாற்றங்கள் தான்
உன் வாழ்கைக்கான ஏற்றங்கள்...
உன்னோடு பேச வேண்டும்
மணிக்கணக்கில் உன் குரல் கேட்க வேண்டும்
ஒவ்வொரு நொடியும் இனிக்க வேண்டும்
விடியற்காலையில் புல்மேல் உள்ள
பனித்துளி போல் நான் மிதக்க வேண்டும்
காலம் என்ற கள்வனின்
கைபிடியிலிருந்து மீள வேண்டும்
எண்ணிக்கையில்லா எண்ணங்களோடு
உன் கரம் பிடித்து நடக்க வேண்டும்
உன் உயிராய் நானிருக்க
என் உணர்வாய் நீயிருக்க
நாம் என்ற நாட்குறிப்பினுள்
நம் நாட்கள் நகர வேண்டும்
கண்களில் ஏதோ ஒரு தவிப்பு
இன்பத்தை இழப்பது போல் ஓர் ஏக்கம்
சின்ன சின்ன உரசல்களுக்கும்
சிலிர்த்திட்டு வரும் கோபம்
பாதை மாறிய பகலவனின்
பகைமையில் தோன்றிய
பௌர்ணமியின் அழகை
ரசிக்க மறந்து
ஆழ்ந்து சிந்திக்கும் நேரம் ,
யோசனையிலோ ஒன்றுமில்லை !!!
ஜோதிடராய் ,வருங்காலத்தை
வர்ணிக்க துடிக்கும் உணர்வு
அந்த மூன்று நாட்களுக்கும்
அறிகுறியான குறிப்புகள்
இவைகள் ...
முடியவில்லை
மூச்சடைக்க முடியவில்லை
சுவாசிக்கும் காற்றும்
கள்வனை போல் கழுத்தில்
இறுக்கிட்டு நிற்கிறது
பெண்ணின் பிறப்பில்
என்ன ஓர் ரகசியம் இது ??
உடலில் உதிரம் உறைய
உறக்கம் களைந்து
உளியை கொண்டு ஊ
நீரின் வழி நிலமறியது
என் உணர்வின் வலி
உன் நினைவறியது ?
கடலின் எழிலை ரசித்தேன் !
காற்றின் இசையை ரசித்தேன் !
மண்ணின் மணத்தை ரசித்தேன் !
மழலையின் மொழியை ரசித்தேன் !
வானின் வண்ணத்தை ரசித்தேன் !
வானவில்லின் வடிவத்தை ரசித்தேன் !
என்னை வடிவமைத்த அன்னையை ரசித்தேன் !
அன்னைக்கு பின் உன்னையே ரசித்தேன் !
உன் ஞபாகங்கள்
என் உடலில் கை ரேகையானது
உயிரில் உணர்வானது
ஒரு தடவை கூட
தோன்றவில்லையா உனக்கு ?
உன் நிழல் நான் தானென்று..
உன்னால் ,உலகம் அறிந்தேன்
சகஜமாய் பேசும் ஆற்றல் அடைந்தேன்
நாகரீகத்தோடு நகர பழகி கொண்டேன்
முகத்தில் நவரசமும் உணர்ந்தேன்
அகத்தில் அன்பைஉயிர் பித்தேன்
குடத்தில் நீர்
சுமந்து போகிறாய்..
உன்
இடுப்பேறிய குளம்
இன்பத்தில் ததும்புகிறது.!
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
நீ
நேற்றுக்குடையின்றி
நனைந்த தெருவில்
இன்று காளான் பூத்திருக்கிறது.!
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
உன்னிடம்
கேள்வி கேட்கும் ஆசிரியர்கள்
கிளி ஜோசியக்காரனை
நினைவூட்டுகிறார்கள்.!
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
பூக்கடையில்
பேரம் பேசுகிறாயே..
நீயும் ஒரு பூதானே.?
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
நீ உன் வீட்டு மாடியில்
நின்று பட்டம் வ
பள்ளமெனும் உள்ளத்தில் சிகரமானாள் தோழி
பிள்ளையில் கற்ற நட்பு மரணம் வரை பந்தம்
காலங்கள் புயலைப் போல் கோரமாய் வீசினாலும்
நட்பெனும் விருட்சத்தை வேர் சாய்க்க இயலாது.
***
ஆணும் பெண்ணும் உயிராய் நட்புகொள்வது பாவமா?
மகன் தாயின் மடியில் உறங்குவது தப்பாகுமா?
காமம் என்ற ஈனச் சொல்லால் மகிமையான
இதய ஆலயங்களில் வாழும் நட்பை கறையாக்க இயலாது.
***
அவள் கொண்டு வரும் அன்னத்தை
நட்பின் உரிமையோடு எடுத்துண்பேன்.
என் புருவத்தில் வியர்வைகள் படிந்தால்
அனுமதியின்றி துப்பட்டாவால் துறைத்திடுவாள்.
***
வலியெனும் காயங்கள் நெஞ்சை உடைத்தால்
நிம்மதிக்கு மருந்தாய் தோள் கொடுப்பாள்.
என் மடியில் தோழி உறங்கும் ப
உள்ளமெல்லாம்
ஒரு உறவு
உயிரினில் உலவ
உருகிய விழிகள்
இதயத்தில் நுழைய
யாரவன் என்று
மனமும் கேட்க
நனவு என்று
கனவினைக் கலைக்கின்றேன்.....
உன் நினைவினை மறக்கவே
குறிஞ்சி பூ !
இது 12 வருடங்களுக்கு ஒருமுறை கண்டிப்பாக மலர்ந்துவிடும்
ஆனால் ,இந்த நட்பு எனும் பூ
18 வருடங்களாகியும் என்வாழ்வில் இதழ் விரியாத மலராகவே இருக்கிறது??
ஏக்கங்களோடு ,
ஒரு நட்பின் தேடல் !!!!!
உழைக்க மறுத்த
நம் உடல்களுக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?
உடற்பயிற்சி மறுத்து
ஊனமான நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?
விரல் நுனியில் கணினியோடு
வாழ்க்கையான நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?
குளு குளு அறையிலே
கொஞ்சிடும் நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
வியர்வை முத்துக்கள்
எவ்வளவு
விலை மதிப்பானவை
என்று?
நடப்பதற்கு காலிருந்தும்
நம்பிக்கையே வாகனமாகிப்போன
நமக்கு
எப்படித் தெரியும்
மழை பெய்து
ஒரு பூ
நனையலாம் !
ஆனால்
இங்கே,
வெயில் பெய்து
ஒரு பூ
நனைகிறதே !
என்ன விழிக்கிறாய் ?
உன்
வியர்வையைத்தான்
சொல்கிறேன் !
=====================
பட்டப்பகல் நேரப்
பனித்துளிகள்
எந்தப் பூவிலும்
சாத்தியமில்லை !
ஆனால்
பூவே
உன்னில் அது
சாத்தியம் !
=====================
வியர்க்கிறாய்
நீ !
வியக்கிறேன்
நான் !
=====================
வியர்வையில் நனைந்த
உன் ஆடைகளை
வெயிலில் காயப்போடு !
வெயிலாவது
கொஞ்சநேரம்
வாழ்ந்து கொள்ளட்டும் !
======================
உப்புக்கரிப்பதென்பது
வியர்வையின்
விதி !
ஆனால்
உனக்கு மட்டும்
அதை
இனிப்ப
[ முன் குறிப்பு : ஒரு நாள் விழி இழந்தோர் மறு வாழ்வு மையத்திற்கு சென்றிருந்தேன். அங்கு பிறவியிலேயே பார்வை இழந்திருந்தாலும் அவர்கள் நம்பிக்கை இழக்காமல் இருந்ததைக் கண்டு அதிசயித்தேன். அவர்களின் ஒவ்வொரு அசைவுகளும் சொற்களுமே தன்னம்பிக்கை மொழிகளாய் இந்த கவிதையில்...]
இறைவன் வரைந்த ஓவியத்தில்
முற்றுப்பெறாத ஓவியப் பிழை நாங்கள் - ஆனால்
சூரியனுக்கே சவால்விட்டவர்கள்
நீயே வந்தால் கூட
எங்கள் கண்களுக்கு ஒளி கொடுக்க முடியாதென்று...
இருளைக் கண்டு பயந்து ஓடும்
சாதாரண மனிதர்களாய்
எங்களை எண்ணிவிடாதீர்கள்
நாங்கள்
இரவையே நேசிக்கும்
மனித விண்மீன்கள்
கண்ணாடியில் முகம் பார்த்து
தங்கள் அழகை ரசிக