தவறவிட்ட எழுதுகோலின்
உடைந்த கூர்முனை
தரை தட்டியதில்

ஹெலன் கெல்லரும்
இந்திரா காந்தியும்
மீண்டும் விழித்துவிட

எழுதுகிறேன்
எரிதழல் கொட்டி
புகை அணைக்க
பச்சை இலைகள்..

என்னுள் வரிகள்
தேடவேண்டிய அவசியமில்லா
ஆழ்ந்த கட்டுரையின் முடிவில்

செய்தியாய் இந்திய தேசத்தின்
தலைநகரில் கால் டாக்ஸி
ஓட்டுனரின் வரம்பற்ற செயலால்
உயிர் துடித்திருந்தாள் ஒருத்தி !!

மேலும்

நட்சத்திரக் குவியல்களும்
நிலாப் பந்துகளும்
இறைந்து கிடந்த
நீல வெளியில்
சிறகு விரிக்கிறது காற்று
கொஞ்சம் சுவாசிக்க...

மேலும்

ஆடவருக்கும் பொருந்தும்
பெயர் கொண்டவர்களை
தோழிகளென நிரூபிப்பது
பெரிதாயில்லை எனக்கு
அதை வெகுளியாய்
சிரித்தபடி தொடங்குவதே...

உன் முன் காசு கேட்டு
நின்றிருக்கும் நான்
யாரென்பது இருக்கட்டும்
நீ யானையின்மீது
அமர்ந்திருக்கிறாய் என்
ராஜாதி ராஜனே...

நீ வீட்டைவிட்டு
வெளியே சென்றிருக்கிறாய்
என்பதை தவிர வேறொன்றும்
நானறியேன் பராபரமே
உனக்கு ஆயிரத்து எட்டு
வேலைகள் இருக்கும்
அதை என்னிடம் எப்படி
சொல்ல முடியும்...

இருப்பை பத்து ரூபாய்க்கு
உள்ளாகவே முடக்கிவிட்டு
நீண்ட அழைப்புகளுக்கு
நீவரும்வரை காத்திருந்து
உன் கைபேசியை தொடும்போது
மெல்லியதாய் கூசுகிறதே
இது எவ்வகை
தண்டனையை

மேலும்

ஆடவருக்கும் பொருந்தும்
பெயர் கொண்டவர்களை
தோழிகளென நிரூபிப்பது
பெரிதாயில்லை எனக்கு
அதை வெகுளியாய்
சிரித்தபடி தொடங்குவதே...

உன் முன் காசு கேட்டு
நின்றிருக்கும் நான்
யாரென்பது இருக்கட்டும்
நீ யானையின்மீது
அமர்ந்திருக்கிறாய் என்
ராஜாதி ராஜனே...

நீ வீட்டைவிட்டு
வெளியே சென்றிருக்கிறாய்
என்பதை தவிர வேறொன்றும்
நானறியேன் பராபரமே
உனக்கு ஆயிரத்து எட்டு
வேலைகள் இருக்கும்
அதை என்னிடம் எப்படி
சொல்ல முடியும்...

இருப்பை பத்து ரூபாய்க்கு
உள்ளாகவே முடக்கிவிட்டு
நீண்ட அழைப்புகளுக்கு
நீவரும்வரை காத்திருந்து
உன் கைபேசியை தொடும்போது
மெல்லியதாய் கூசுகிறதே
இது எவ்வகை
தண்டனையை

மேலும்

சூழலையும் அங்கு படரும் உணர்வுகளையும் படிக்கும் வாசகர்க்கு வருணனைகள், வார்த்தைகளென குலைத்து செய்த எழுத்துக்களின் மூலம் செவிகளின் வழி நுழைத்து மனதால் சுவாசிக்க செய்ய முடியுமென்றால் "அவரின் சொந்தங்கள்" என்ற சிறுகதையின் துவக்க வரிகளும் அதை செய்கிறதென்றே நம்புகிறேன்.

சூரியன் மறையும் பொழுதென சுட்ட தொடங்கி... "இதோ அழுதுவிடுவேன்" என்று வானையும், "இப்போது தரையில் உதிரப் போகும் நேரத்தையெண்ணி திகிலில் உறைந்திருந்தன" என்று மலரையும் குறிப்பிடும் வரிகள் மனதில் பதிகிறது.

பிரபல சிறுகதை எழுத்தாளர் ஞானபாரதி என்பவர் இரத்த புற்று நோயால் பாதித்து மரணிக்கவிருக்கும் சுழலின் கனத்தை கூட்டுவதாகவும், விளக்குவதாக

மேலும்

சிறுகதை :அவள் அப்படித்தான்
ஆசிரியர் :திரு.பொள்ளாச்சி அபி ஐயா அவர்கள்

"அவள் அப்படித்தான் "எழுத்தில் நடைபெற்ற சிறுகதைப் போட்டி ஒன்றிற்காக அபி ஐயா எழுதியது....பொள்ளாச்சி அபி ஐயா அவர்களின் சிறுகதைகளை திறனாய்வு செய்யும் போட்டி என்ற போதே முதலில் எனக்கு நினைவில் வந்தது "அவள் அப்படித்தான் !".....

“ஒரு பொம்பளையா இருந்துகிட்டு,எத்தனை உசுரைக் கொன்னுருப்பா.., இவளுக்கெல்லாம் இந்த கெதி வராம...?”
“ஆண்டவன் ஏதோ பரிதாபப்பட்டு இதோட வுட்டானேன்னு..,பொழச்சா சந்தோசப் பட்டுக்கட்டும்..!”இப்படி பேசும் பெண்கள் ஆத்தாவின் இறைச்சிக் கூறுகளை தொட்டதில்லையோ?

ஆரம்ப வரிகளே காமாட்சி பாட்டி மீது ஏதோ ஒன்றை அழுத்தமாய

மேலும்

சூழலையும் அங்கு படரும் உணர்வுகளையும் படிக்கும் வாசகர்க்கு வருணனைகள், வார்த்தைகளென குலைத்து செய்த எழுத்துக்களின் மூலம் செவிகளின் வழி நுழைத்து மனதால் சுவாசிக்க செய்ய முடியுமென்றால் "அவரின் சொந்தங்கள்" என்ற சிறுகதையின் துவக்க வரிகளும் அதை செய்கிறதென்றே நம்புகிறேன்.

சூரியன் மறையும் பொழுதென சுட்ட தொடங்கி... "இதோ அழுதுவிடுவேன்" என்று வானையும், "இப்போது தரையில் உதிரப் போகும் நேரத்தையெண்ணி திகிலில் உறைந்திருந்தன" என்று மலரையும் குறிப்பிடும் வரிகள் மனதில் பதிகிறது.

பிரபல சிறுகதை எழுத்தாளர் ஞானபாரதி என்பவர் இரத்த புற்று நோயால் பாதித்து மரணிக்கவிருக்கும் சுழலின் கனத்தை கூட்டுவதாகவும், விளக்குவதாக

மேலும்

எண்ணத்தில் உதித்தவற்றை
வண்ணத்தில் வரைவதென்ன
அத்தனை எளிதா
அதனால் தான்
எல்லோரையும்போல் எழுத்துப் பக்கம்
வந்தேன்
கவிஞர்களின் சொல்வண்ணம் கண்டு
வாயடைத்து நிற்கிறேன்
என்னைப்போல் பாட்டெழுதும்
எவரேனும் உள்ளனரா என்றுதான்
தேடுகிறேன்
நடை பயிலும் குழந்தை
தடுமாறும் போது
தாங்கிப் பிடிக்கும்
எழுத்துத தளம்
என்ற நம்பிக்கையோடு

மேலும்