Rathinamoorthi kavithaikal - சுயவிவரம்
(Profile)
தமிழ் பித்தன்
இயற்பெயர் | : Rathinamoorthi kavithaikal |
இடம் | : thirupur |
பிறந்த தேதி | : 31-Jul-1967 |
பாலினம் | : ஆண் |
சேர்ந்த நாள் | : 25-Oct-2012 |
பார்த்தவர்கள் | : 3887 |
புள்ளி | : 1565 |
திருப்பூரில் ஏற்றுமதி பின்னலாடைகளுக்கு வண்ணம் சேர்ப்பது வனப்பு சேர்ப்பது முதன்மைப் பணி. கவிதைகள் வாசிப்பதில்., எழுதுவதில் விருப்பம் அதிகம். இயற்கையை இந்த மண்ணை உயிரென நினைப்பவன்.
தொடர்பிற்கு :9944422111 ., 9344201063
பாதை மறிக்கப்பட்ட
யானைக்கூட்டம்போல்
சுற்றியலைகிறது வெள்ளம்
வாகனங்கள் பயணிக்கும் சாலையில்
தான் பயணித்துப் பார்க்கிறது
பயணத்தை முடிக்க முடியாததால்
பாதையில் செய்கிறது மறியல்
மறியலால் ஆனது… வளர்ந்தது…
மழை அரசியல் !
***
முத்துக்களைக் கோர்த்தெடுக்க உதவும்
இழையைப் போல ஓடிக் கிடந்த
சிற்றோடைகளைக் காணவில்லை
காடு மேடெங்கும்
வீட்டு மனைகள் விரிவாக்கம்
சிற்றோடைகளைச் சிதைத்தது
சிதைத்ததால்
சிதறிப்போனது மழை முத்துக்கள்
சேரிடம் சேர திசை இழந்தது
திசை இழந்ததால்
தேங்கி நின்று அழுகிறது
மழை வெள்ளம்
நதியினை அடைய முடியாத
ஆற்றாமையுடன்
தாய் மடி சேராத குழந்தையாய் !
***
ஆற்
பாதை மறிக்கப்பட்ட
யானைக்கூட்டம்போல்
சுற்றியலைகிறது வெள்ளம்
வாகனங்கள் பயணிக்கும் சாலையில்
தான் பயணித்துப் பார்க்கிறது
பயணத்தை முடிக்க முடியாததால்
பாதையில் செய்கிறது மறியல்
மறியலால் ஆனது… வளர்ந்தது…
மழை அரசியல் !
***
முத்துக்களைக் கோர்த்தெடுக்க உதவும்
இழையைப் போல ஓடிக் கிடந்த
சிற்றோடைகளைக் காணவில்லை
காடு மேடெங்கும்
வீட்டு மனைகள் விரிவாக்கம்
சிற்றோடைகளைச் சிதைத்தது
சிதைத்ததால்
சிதறிப்போனது மழை முத்துக்கள்
சேரிடம் சேர திசை இழந்தது
திசை இழந்ததால்
தேங்கி நின்று அழுகிறது
மழை வெள்ளம்
நதியினை அடைய முடியாத
ஆற்றாமையுடன்
தாய் மடி சேராத குழந்தையாய் !
***
ஆற்
ஆணிபோல் இறங்கி நின்ற மரம்
மண்ணை இறுக்கிக் கட்டிக் காத்தது
முத்தம் சிந்திச் செல்லும் மேகம்
நிலத்தைப் பசையாக்கி வைத்தது
பசை உள்ளவரை நீண்ட வேர்கள்
மண் சிதையா வண்ணம் பிணைத்தது
இயற்கையின் சிரசை கான்கிரீட் கலவை
மேவும்வரை மண் உலராமல் நிலைத்தது
மலையரசிகளின் மணிமகுடமான பசுமை
நாம் ரசிக்கப்படும் வரை மிளிர்ந்தது
நாம் அகலக்கால் வைக்கும்வரை
இயற்கை அமைதியுடன் வாழ்ந்தது
பேராசை பிடித்தவன் நுழைந்ததும்
எல்லாம் சிதைகின்றது, தொலைகின்றது !
இயற்கை தன் சோம்பல் முறிக்கையில்
கட்டிடங்களே அவனின் கல்லறை ஆகின்றது !
சிட்டுகுருவி திங்கநெல்லு இல்லை – சிறு
பட்டுப்பூச்சி தங்கஇடமும் இல்லை !
ஆட்டுமாட்டு கூட்டத்திற்கும் இங்கே – வெறும்
கட்டாந்தரை தவிர ஏதும் இல்லை !
மரமும்நீரும் அழிந்துபோகும் முதலில் – நல்ல
மீனும்உப்பும் ஒழிந்துபோகும் கடலில் !
மனிதன்என்ற மிருகத்தின் வெறியில் – இந்த
மாண்புமிக்க உலகம் அழியும் கதியில் !
காசுதேடி சொத்துதேடி ஓடி – இங்கு
மாசுபட்டு கிடப்போர்கள் கோடி !
கூசும்குணம் எள்ளளவும் இன்றி – பொய்
பேசும்மனம் படைத்தோரும் கோடி !
யுத்தம்செய்து கெட்டுப்போனார் பாதி – காம
மத்தம்கொண்டு செத்துப்போனார் மீதி !
மொத்தமாக ஊரையுண்டு வாழும் – பேடி
எத்தர்களின் ஆட்சியில் தான் பூமி !
இன்று - 14.06.2015- வெளியான ஜன்னல் மாதமிருமுறை இதழில்,கவிக்கூடு பகுதியில், கண்ணில் பட்ட தோழர்.ராம் வசந்தின் கவிதை.. உங்கள் பார்வைக்கும்..!
வாழ்த்துக்கள் ராம்..!
[”மான் கண்ட சொர்க்கங்கள்… காலம் போகப்போக யாவும் துக்கங்கள்”
பாடலின் இசைகொண்டு இவ்வரிகளைப் படிக்கலாம்...பாடலாம்]
***********
தேன் சிந்தும் பாடல்கள்
யாரும் பாடப்பாட கூடும் இன்பங்களே…
தேன் சிந்தும் பாடல்கள்
யாரும் பாடப்பாட கூடும் இன்பங்களே…
வான் மிதக்கும் கானங்கள்
பூமழையாய் நம் உயிரை நனைக்கின்றதே?!
வான் மிதக்கும் கானங்கள்
பூமழையாய் நம் உயிரை நனைக்கின்றதே?!
***
பாட்டினை வாங்கிடுவாய்
மெட்டினை அமைத்திடுவாய்
உள்ளமும் கொள்ளாத
போதையை தந்திடுவாய்
தள்ளாடும் நெஞ்சங்கள்
எப்போதும் உன்பெயரை
கொண்டாடுது
நேற்றைக்கு ஒரு பாடம்
இன்றைக்கு சுகப் பாடல்
நாளைய புதுத் தேடல்
யாவிற்கும் முன்னோ
ஆணிபோல் இறங்கி நின்ற மரம்
மண்ணை இறுக்கிக் கட்டிக் காத்தது
முத்தம் சிந்திச் செல்லும் மேகம்
நிலத்தைப் பசையாக்கி வைத்தது
பசை உள்ளவரை நீண்ட வேர்கள்
மண் சிதையா வண்ணம் பிணைத்தது
இயற்கையின் சிரசை கான்கிரீட் கலவை
மேவும்வரை மண் உலராமல் நிலைத்தது
மலையரசிகளின் மணிமகுடமான பசுமை
நாம் ரசிக்கப்படும் வரை மிளிர்ந்தது
நாம் அகலக்கால் வைக்கும்வரை
இயற்கை அமைதியுடன் வாழ்ந்தது
பேராசை பிடித்தவன் நுழைந்ததும்
எல்லாம் சிதைகின்றது, தொலைகின்றது !
இயற்கை தன் சோம்பல் முறிக்கையில்
கட்டிடங்களே அவனின் கல்லறை ஆகின்றது !
[பொன்னுமணி படத்தில் வரும் “அன்பச் சுமந்து சுமந்து... அல்லும் பகலும் நினைந்து... இன்பம் தந்த மாமா...” பாடலின் மெட்டுடன் பாடிப்பாருங்களேன். இன்னும் அழுத்தம் புரியும்]
************
என்னைப் பார்த்துப் பார்த்து
தன்னை எண்ண மறந்து
கண்கள் பூத்து நின்ற உயிரே
உன்னை துடிக்க விடுவேனா
***
என்னைப் பார்த்துப் பார்த்து
தன்னை எண்ண மறந்து
கண்கள் பூத்து நின்ற உயிரே
உன்னை துடிக்க விடுவேனா
உன்னை துடிக்க விடுவேனா
*** *** ***
நேற்றுவரை நீ சளைக்காமல்
மாடெனவே உழைத்தாயே
வேர்வையினை சிந்தாமல்
இருப்பதையே வெறுப்பாயே
அதனால்தான் உன்தேகம்
இரும்பெனவே இருக்குதோ
நடைதளர்ந்து படுத்தாலும்
நாரெனவே கிடக்குதோ
காக்கைச் சிறகினிலே
கடுகின் தோலினிலே
காலை நேரத் தேநீரினிலே
கவிதை பாடும் குயிலினிலே
கனிந்த நல் மஞ்சனத்திப் பழம் தனிலே
இனிக்கும் தேன் கரும்பினிலே
மணக்கும் அகர் பத்திகளிலே
மாலைச் சூரிய மறைவினிலே
மந்திகள் ஆடும் இருள் தோப்பினிலே
நிலவு மறந்த வானிலே- கதிரவன்
களவு போன பகலினிலே
உழவர் யாக்கை நிறம் தனிலே
உறுதியான இரும்பினிலே
உதிரி நாவல் பழங்களினிலே
பரிதியின் பல் படாத பூமியிலே
கற்பரசி கண்ணகி சிலைதனிலே
காக்கைச் சிறகினிலே - உழைப்பவர்
யாக்கை நிறம் தனிலே - உந்தன்
தக்கை விழிகளின் நிறம் தோன்றுதடி நந்தலாலா...!
தேடிப் பார்த்தேன் உலகில்
தெரிந்து கொண்டேன் அழகை !
இயற்கை செய்தது அறிமுகம்
எனக்குக் கிடைத்தது அனுபவம் !
ஜாடை காட்டும் மதுமலர்
ஆடை ஆக்கும் இலைகளை
காட்சி சிறகைத் தரும்
கற்பனை பறந்து வரும் !
நடை பழகும் நதிமகள்
இடை நெலியும் புதுமைகள்
பார்த்து ரசித்த நானும்
படரும் கரைகள் ஆவேன் !
குடை பிடிக்கும் ஒருமரம்
பாய் விரிக்கும் புல்வெளி
படுத்து உறங்கும் போதும்
பஞ்சனை தோற்றுப் போகும் !
வண்ண ஓவியம் வரையும்
வானில் வில்லாய் நிறையும்
பறவைக் கூட்டம் அழகே
மயங்கி வியக்கும் உலகே !
வானைத் தொடும் மலைகள்
அதனைத் தழுவும் முகில்கள்
எனக்குக் கவிதை பாடும்
இன்பம் அதிலே தூவும
சிறப்புக் கவிதைகள் குறித்தான விமர்சனத்தில்...
என்னையும் பங்கு கொள்ளும்படி திரு.அகன் சார்
என்னிடம் கேட்ட பொழுது எனக்கு சந்தோஷமாகிவிட்டது. தளத்தின் மிகச் சிறந்த கவிதைகளைத் தேர்ந்தெடுத்து எனக்குப் படிக்கக் கொடுத்து...என் கருத்தையும் ஒரு பொருட்டென மதித்துக் கேட்பது......என் தவங்கள் வரங்களாகிக் கொண்டிருக்கின்றன இந்த எழுத்துத் தளத்தில்.
இரத்தின மூர்த்தியின் கவிதைகளை நான் தளத்தில்
வாசித்து வந்துள்ளேன். மூன்று தொகுப்புகள் வெளியிட்டுள்ள ஒரு இளைஞர், திரைப்படத்துறையில் கண் பதித்துள்ளவர், நிறைய
வெகு ஜன, இலக்கியப் பத்திரிக்கைகளில் தன் கவிதைகள் வரக் கண்டவர்...என நான் அறிந்த அளவில்...இரத்தின மூர
”எழுத்து அறிவித்தவன் இறைவன் ஆகும்” என நாம் படித்து இருக்கிறோம். ”எண் எழுத்து இகழேல்” என ஆத்திச் சூடியிலும், ”எண்ணும் எழுத்தும் கண்ணெனத் தகும்” என கொன்றை வேந்தனிலும் எழுத்தின் முக்கியத்துவத்தை பக்குவமாய் கூறுகிறார் ஒளவையார். எழுத்து அறிவித்தவன் இறைவன் என கூறுவதை எப்படி நாம் நம்ப முடியும். எழுத்துக்கள் இறைவனால் படைக்கப்பட்டனவா என ஆய்வு செய்யும்போது,
பன்னீ ருயிரும் முன்அயன் படைத்தனன்
மன்னிய அரன்அரி மயிலோன் புனிதன்
ஞாயிறு திங்கள் நடுவண் வருணன்
ஏயும் நிதிக்கோன் இரண்டு இரண்டு ஆகப்
படைத்தனர் ஈரொன் பானொற் றையுமே
என இலக்கண விளக்கம் சான்று கூறுகிறது. இதனை நம்புவது நம்பாததும் அவரவர் விர