அனுசா - சுயவிவரம்
(Profile)
எழுத்தாளர்
இயற்பெயர் | : அனுசா |
இடம் | : மும்பை |
பிறந்த தேதி | : 27-Sep-1993 |
பாலினம் | : பெண் |
சேர்ந்த நாள் | : 25-Jun-2014 |
பார்த்தவர்கள் | : 770 |
புள்ளி | : 235 |
உன்னை விரும்பு
எழுத முயற்சிக்கிறேன் , பிழை இருந்தால் மன்னித்து குறையே சுட்டி காட்டவும் நட்புக்களே
நீ தந்த ஏமாற்றங்களின்
வலிகளை கொண்டு
என் கரத்தை கூர்தீட்டி
உன் கல் நெஞ்சை
இருமுறையேனும் குத்தி,
இன்னும் என் காதல்
எத்தனை ஆழமானது என
நீ உணரும் விதமாய்
உனை இறுகப்பற்றி
வேதனைகள் மொத்தமும்
என் விழிகள் சிந்தும்
செந்நீரில் கரைத்து விட்டு
உன் சட்டையினை இழுத்து
என் கண்ணீரை
துடைத்துக் கொண்டு
" சரி தான் போ டா" என்று
உன்னை தூக்கி
எறிந்து விட்டு
வரவேண்டும் நான்!!!!
இப்படியாக ஒருமுறையேனும்
நான் உனை
பழிதீர்க்க வேண்டும்.....
விதியே
மதியால் வெல்ல போராடும்
மதிகெட்ட மூடன் நான்
அவித்த முட்டையில்
அங்கங்கே சிறு வெடிப்பு
கருக்கலைப்பு...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
சட்டத்தில் ஓட்டைகள்
சகஜம்தானே
புல்லாங்குழல்....
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
யார் நனைந்தாலும்
நனையாமல் இருக்கிறது
மழை...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
நெற்றிக் கண் திறப்பினும்
குற்றமில்லை
தேங்காய்...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
அழகு குறிப்பில்
ஆபத்து பின்குறிப்பு
ரோஜாமுள்...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
விலைவாசி ''ஏறுவதை''
விளையாட்டாய் நினைக்குமா?
ஏணி...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
பத்து ரூபாய் காணிக்கையில்
பத்திரமாய் இருக்கிறது
கடவுளின் நம்பிக்கை...
~
எழுதியவர் : அனுசரன்
நாள் : 15-Oct-12, 9:36 pm
அரங்கேற்றவேளை
==================
மறைந்திருக்கும்
வார்த்தைகளுக்குள்
ஒளிந்திருக்கிறது
சொல்லப்படாத வெட்கம்
இதயத்தில்
முதல் துளி துளிர்ந்தபோதுதான்
இல்லாத மூட நம்பிக்கைகளின்மேலே
இறுக்கங் கண்டிருப்போம்
இரண்டில் ஒரு விரல் தொடுவது முதல்
இரு கண்களில் ஏதோ ஒன்று துடிப்பதுவரை
கொஞ்சம் கூட
கண்டுக்கொள்ளாமல்
அனிச்சை ஊடுருவுகிற செயல்களால்
ஆண்மை உரைக்கும்
மயிர்க்காடுகளில்
அடர்த்தி கூடிக்காணும்
அன்றுவரை
சொல்லப்படாத பொய்களுக்கு
கைக்கால்கள் முளைத்து
அவை கவிதைகளாகியிருக்கும்
பார்வையையும் புன்னகையையும்
புதுமொழ
எழுதியவர் : அனுசரன்
நாள் : 15-Oct-12, 9:36 pm
அரங்கேற்றவேளை
==================
மறைந்திருக்கும்
வார்த்தைகளுக்குள்
ஒளிந்திருக்கிறது
சொல்லப்படாத வெட்கம்
இதயத்தில்
முதல் துளி துளிர்ந்தபோதுதான்
இல்லாத மூட நம்பிக்கைகளின்மேலே
இறுக்கங் கண்டிருப்போம்
இரண்டில் ஒரு விரல் தொடுவது முதல்
இரு கண்களில் ஏதோ ஒன்று துடிப்பதுவரை
கொஞ்சம் கூட
கண்டுக்கொள்ளாமல்
அனிச்சை ஊடுருவுகிற செயல்களால்
ஆண்மை உரைக்கும்
மயிர்க்காடுகளில்
அடர்த்தி கூடிக்காணும்
அன்றுவரை
சொல்லப்படாத பொய்களுக்கு
கைக்கால்கள் முளைத்து
அவை கவிதைகளாகியிருக்கும்
பார்வையையும் புன்னகையையும்
புதுமொழ
காதல் ஊற்றாய் நேத்திரம்
காதில் ஊதும் செவ்விதழ்
கைகள் கோர்த்திடும் மணிக்கரம்
உன்னை நினைக்கும் போதே சுகம் வரும்
என் செவிமடல் தீண்டும் உன் சுவாசம்
என் மனதினில் தென்றலாய் வீசும்
உன் இதழ் தரும் மெல்லிய முத்தம்
என் உடலினை உறைந்திடச் செய்யும்
வேல் விழியால் பேசுகிறாய்
தேன் மலரைத் தீண்டுகிறாய்
மென்மையாய் வருடுகிறாய் - என்
பெண்மையைத் திருடுகிறாய்
உன் விரலோடு விரல் சேர்த்து
உலா வர நான் காத்திருப்பேன்
உன் மார்போடு தலை சாய்த்து
உறங்கிடத் தானே பார்த்திருப்பேன்
உன் தோள் சாயும் நிமிடம்
உதிரம் உறைந்து போகும்
உன் கரம் கோர்க்கும் தருணம்
உலகம் மறந்து போகும்
என் சுவாசம் ம
செய்தித்தாள்களை நீ
புரட்டோ புரட்டென்று
திருப்புகையில் என்
அதிகாலைகள்
அதிக முதிர்ச்சியோடு
காட்டுகிறது...!!
தொடர்ந்து மூன்றாவது
முறையாக தொலைக்காட்சியில்
வரப்போகும் அதே
செய்திகளைக்கூட
பல்லை கடித்துக்
கொண்டு பார்த்துவிடலாம்..
ஒவ்வொருமுறையும்
முதல்முறை பார்ப்பதைபோலவே
நீ காட்டும் பாவனைகளை...
சத்தியமாக முடியாது...!!
நீ சிலபோது கொடுக்கும்
அறிவார்ந்த விளக்கங்கள்
இருக்கிறதே.....
எனை பார்த்தே
கேட்க தோன்றும்..
"இது உனக்கு தேவையா..??"
ஆயிரம்முறை சொல்லியனுப்பியும்
சொன்னதில் ஒன்றையேனும்
வாங்காமல் வந்துவிட்டு
மறந்துவிட்டேன் என்றால்கூட
மன்னிக்கலாம்....
நீ சொல்லவே இல்லை
ஏரு உழவ போர மச்சான்
மனசுல என்ன வெச்சிக்கோ
கண்டுக்காம நிக்குறியே
நான் தான் உன் பொஞ்சாதி தெரிஞ்சிக்கோ
நீ கருப்பசாமி உருவம்ன்னு
ஊரெல்லாம் பேச்சு
ஊருல வயசு பொண்ணுங்க
பாதி பேரு தூக்கம் தான் போச்சு
எட்ட நின்னு பாத்தாலும்
எக்குத்தப்பா தோணுது
அட என் மனசு ஏனோ தானே
உன் பின்ன சுத்துது
கஞ்சி கொண்டு வாரேன் மச்சான்
மத்தியான நேரத்துல
உழைச்சி களைச்சி போயிருப்ப
சாஞ்சிகோ என் மடிமேல
ஊரு வியக்க மூணு முடிச்சு
போட்டு விட நீ வேணும்
என் மாமன் உன்ன பக்குவமா
பாத்துக்குவான் நானும்
மச்சு வீடு வேணாம் மாமா
ஓலை குடிசை போதும்
உன் நிழலே கதியேன்னு
இருந்ததுக்க தான் தோணும்
கொதித்தக் குழம்பின்
மசாலாக் கறை
துவைக்கும் போது
தெறித்த சோப்பு நுரை
மகனின் காயத்தைத்
துடைத்த ரத்தக்கறை
சாப்பிட்டபின் கணவனின்
கைதுடைத்த ஈரக் கறை
மகளின் தலையில்
தேய்த்த எண்ணெயின் கறை
தூங்கும் பேரனின் வாயோர
எச்சிலை துடைத்த கறை
இதுதான் அம்மாவின் சேலை....
கறை நல்லது அம்மாவின் பாசத்தில்.
பிடித்தும் பிடிக்காததை போல்
அத்தை மகனிடம்
பேசவரும் போது பேசாமல் ஓடுவதும்
அத்தை மகனிடம்
சிரிப்பை மறந்தைதை போல்
அத்தை மகனிடம்
வாய் பேசா மடமை
அத்தை மகனிடம்
சீனுங்கல் அவனுக்கு உரியதாய்
அத்தை மகனிடம்
பார்வையாற்றா கண்
அத்தை மகனிடம்
கைபிடிக்கும் போது பிடிக்காததை போல்
அத்தை மகனிடம்
வலிக்கும் வலிக்கதத்தை தலையில் கொட்டும் போது
அத்தை மகனிடம்
உரிமை பறித்து கேட்கும் முன் கொடுக்கப்படும்
அத்தை மகனிடம்
வேண்டாம் என்று சொல்லி இணைவோம்
அத்தை மகனிடம்
அத்தை மகனாய் பார்க்காமல் கணவணாய்
பார்போம் என்று மனதளவில்;