ராஜேஸ்வரி - சுயவிவரம்
(Profile)
வாசகர்
இயற்பெயர் | : ராஜேஸ்வரி |
இடம் | : |
பிறந்த தேதி | : |
பாலினம் | : |
சேர்ந்த நாள் | : 06-Nov-2014 |
பார்த்தவர்கள் | : 149 |
புள்ளி | : 8 |
உனக்காக
மாலை தொடுத்தேன்
என் நந்தவன
மலர்கள் கொண்டு
உனக்காக
மலர்கள்
படைக்கிறேன்
என் இதழ்கள்
கொண்டு
இதழ்களில்
தவழ்வது
பனித்துளி அல்ல
உன் ஸ்பரிசமெனும்
மோட்சம் காண
தவமியற்றும்
என் உயிரின்துளி
வலிகளை மனதோடு
மறைத்து
மலர்களை
பரிசளிக்கிறேன்
என் காதல்
நீ ஏற்பாயென்று.
அப்போது நான்
அப்படியிருந்தப்போதும்
போர்...!
இப்போது நான்
இப்படியிருந்தப்போதும்
போர்...!
ஏழைச் சிறுக்கியாய்
இழுத்து மூடிய ஆடையோடு
உலாவியப் போதும்
போர்..!
உலக அழகியாய்
இடை தொடை திறமைக்காட்டி
பூனை நடையின்போதும்
போர்...!
எங்கேயும் எப்போதும்
எனக்கு..
என் மீது
என் உடல் மீது
போர்..................!
அய்யோ போர்....!
என் யாக்கைப் பிண்டங்களை
பண்டங்களாக்கி அதில்
ஆண்வர்க்க காமவிழிகள்
நடத்தும்
போரில் நித்தம் நித்தம்
தப்பித்துப் பிழைத்து
சாதித்துக் கொண்டே
செத்துக்கொண்டிருக்கிறேன்
செத்துக்கொண்டே
வாழ்ந்துக்கொண்டிருக்கிறேன்.
நானும்.....
என்னைப் போல
மங்கையர் உலகமும்.....!
ரேவதி முகத்தில் பதட்ட ரேகை அப்பட்டமாக தெரிந்தது, கண்ணாடிக்கு முன் எத்தனை முறை முயற்சி செய்தும் சீ சீ இப்படி சொல்ல கூடாது என்று தன்னையே நொந்து கொண்டு இறுதியில் சோர்ந்து போய் மெத்தை மீது அமர்ந்தாள்...
என்னங்க, ப்ளீஸ் நீங்களே சொலுங்களேன், என்னால முடியல...
அதுலாம் முடியாது, இத பத்தி பேச நீ தான் சரியான ஆளு, நான் பேசினா விஷயம் தப்பாயிடும்...
அது மட்டுமா நீ தான் சிறந்த டீச்சராச்சே, அடிக்கடி சொல்லி பெருமை பட்டுபியே, அதலாம் இப்ப எங்க போச்சு...நீ தான் இந்த விஷயத்த பத்தி பேசணும், அது உன் பொறுப்பு...
இதலாம் அநியாயம் இப்படி என்ன மாட்டி விடரின்களே, அவ கண்ண பாத்தாலே எனக்கு பேச்சே வரமாட்டேன்குது, நா
*படம் பார்த்து கவிதை சொல்லுங்கள்*
வாழ்வின் ஒவ்வொரு நிகழ்விலும் ஏதோ ஒரு அனுபவத்தை உள்வாங்கிக் கொள்கிறார் ஒரு மனிதர்...
காணும் ஒவ்வொரு காட்சியிலும் ஏதோ ஒரு ரசனையைப் பதிக்கத் தொடங்குகிறார் ஒரு கவிஞர் ..
ஒரு உளி அறிந்து இருக்குமா , தான் உடைத்துக் கொண்டிருப்பது ஒரு பாறையை அல்ல .. தான் செதுக்கிக் கொண்டிருப்பது ஒரு சிற்பத்தை என்று... ஒரு கண்ணாடிச் சதுரத்துக்குள் ஒளிந்திருக்கும் சிறு கோடுகளுக்குத் தெரியுமா அவை வெறும் வண்ணக் கலவைகள் அல்ல , ஓவியங்கள் என்று...
வெறும் பாறையையும் சிற்பமாகப் பா (...)
கோட்டோவிய மழலைகள்
குதலை மொழிக் குருவிகள்
பாட்டாகிய கவிதைகள்
பத்துத் திங்களின் நிலவுகள்
காட்டாறென தளிர் நடை
களி சேர்த்திடும் குறு நகை
கேட்டாயிரம் சுகம் வரும்-மனுக்
குலம் வாழ்ந்திட வழிதரும்.
காற்றாடிடும் மலர் வனம்
கலி தீர்த்திடும் பெருவனம்-உணர்வு
ஊற்றாகிய உறைவிடம்-நம் உயிர்
வாழ்ந்திடும் இருப்பிடம்.
பொய்யா மொழிப் புலமைகள்
பிணி போக்கிடும் புதுமைகள்
வையாதீர் அவை வாடிடும்
வைரங்கள் ஒளி மங்கிடும்
பூப்போல் நிறம் காட்டிடும்
புலர் காலையின் இளஞ்சூரியர்
காப்போம் கண் மணியென- உலகை
மேய்ப்பார் நாளை இவர் ஆதலால்..
மாணவன்: டீச்சர்! செய்யாத தப்புக்கு நீங்க
தண்டனை தருவீங்களா?
ஆசிரியர் : தரமாட்டேன். ஏன்?
மாணவன்: நான் ஹோம் வொர்க் செய்யல.
அதனாலதான் கேட்டேன்.
படைப்புகள் ஆதரிக்கப் பட வேண்டுமே அன்றி படைப்பாளி அல்ல. படைப்புகள் விமர்சிக்கப் பட வேண்டுமே அன்றி படைப்பாளி அல்ல. சில நேரங்களில் நாம் சொல்ல வரும் கருத்தை சரியான கோணத்தில் சொல்ல முடியாமல் போனால் அதற்கு கடும் கண்டனம் எழும். அதானாலே பல நேரங்களில் நம் எண்ணத்தை பகிர முடியாமல் போவது திண்ணம். எழுத்து தளம் அனைவரது திறமையை வெளிச்சமிட்டு காட்டும் ஓர் அரங்கம்.
இதில் தேர்ந்தெடுக்கப் படும் கவிதைகள் பல நேரங்களில் ஆச்சர்யப்பட வைக்கிறது. எதனடிப்படையில் இதெல்லாம் தேர்வு செய்யப்பட்டது. சில கவிதைகள் நல்ல க (...)
ஏட்டு சுரைக்காய் கறிக்கு உதவாது
இன்றைய கல்வி கூடங்கள்
ஏட்டு சுரைக்காயை
மட்டுமே தருகின்றன
வாழ்க்கை பாடமோ, ஒழுக்கமோ
கற்று தருவதில்லை
படித்து முடித்து
வெளியில் வந்த பிறகுதான்
இது புரிகிறது
இதற்கு தீர்வு என்ன?
பிறப்பிடத்தை எட்டி உதைத்து உந்தி
பிறந்தாயே இவ்வுலகைக்காண
உன் முன் வரிசைப் பற்களைக் கொண்டு
உணவு உண்ணும் அழகுக்கு ஈடு இணையுண்டோ
உன் மழலை இசையைக் கேட்க
உன் அருகில் தினமும் காத்திருந்தேனே
உன் கொஞ்சும் தமிழைக் கேட்க
உனக்காகவே பிறந்தேன் என்று எண்ணினேனே
உன் சிரிப்பின் அழகைக்காண
உன் அடிமையானேனே நான்
உன் பிஞ்சுவிரல் என் கைவிரலைப் பிடித்து - நீ
உற்சாகமாக நடக்கும் பொழுது அத்தனை மகிழ்ச்சி கொண்டேனே
உனக்கு புத்தாடை உடுத்தி தினமும் அழகுப் பார்க்கும் போது
உடம்பு வலி இருந்தால் கூட சிட்டாகப் பறந்துபோகுமே
உன் தூக்கத்திற்காகவோ என்னவோ தெரியவில்லை – என்
உயிர் நாடியும் துடிக்கும் இதயத்துடிப்பாகவே
நாம் நேசிக்கும் ஒருவர் நம்மை புரிந்துக்கொள்ளாமல் பிரிந்து சென்றால் என்ன செய்வது?
ஆலோசனை கூறுங்கள்
வாழ்கையில் வலிகளை
மறக்க வேண்டும் என
நினைப்பதை விட!
நினைக்க வேண்டும்
என்பதை மறந்து
விடுவது மேல்!
எனை காண வந்தவரெல்லாம்
முகம் சுளிக்கும்போதும்
வாரிஎடுத்து முலைப்பால்
ஊட்டியவளே என்
முதல் கடவுள்!